Obok bóstw greckich, napłynęły również do Starożytnego Rzymu kulty wschodnie, głównie za sprawą poszerzenia granic imperium o nowe podbite kraje Azji i Afryki.
Jednym z pierwszych bóstw wschodnich, z którymi zetknęli się Rzymianie, była frygijska bogini płodności i odradzającej się przyrody. Wielka Matka Bogów, zwana też Kybele. Jej kult rozpowszechniwszy się wśród ludów Azji Mniejszej, przeniósł się do Grecji, a następnie do Rzymu, gdzie był utożsamiany ze staroitalską boginią Ops.
Do Rzymu Kybele została sprowadzona w 204 r. p.n.e. przez wyrocznie sybilińską. Było to w okresie walk toczonych przez Rzym z Hannibalem. Według legend, wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że nieszczęścia nie przestaną spadać na wieczne miasto, dopóki nie zostanie sprowadzony święty wizerunek Matki Bogów.
Wraz z boginią Kybele pojawił się w Rzymie kult jej kochanka – Attisa. Miał to być piękny, młody pasterz, w którym bogini się zakochała. Według legend, Attis miał zginać w lesie zabity przez dzika, po czym został znaleziony przez kochankę i wskrzeszony do życia. Druga wersja opowiadała jak Attis w napadzie szału pozbawił się przyrodzenia i wykrwawił się na śmierć. Od tej pory kapłani Kybele byli kastratami, którzy przed wstąpieniem w służbę bogini, musieli sami okaleczyć się podobnie jak Attis.
Główne święta ku czci bogini odbywały się w marcu. Kapłani ścinali wówczas sosnę w lesie, do pnia drzewa przywiązywano figurę przedstawiającą kochanka bogini (Attisa), obwijali go całunem i śpiewali pieśni żałobne. Następnie arcykapłan ostrzem miecza wytaczał sobie krew z ramienia, a reszta odcinała sobie męskość, spryskując ołtarz bogini krwią. Po czym grzebali figurę Attisa w ziemi, żeby po chwili arcykapłan rozkopywał grób i przy wybuchu radości zebranych świętowano zmartwychwstanie Attisa.
Z kultami wschodnimi był również związany jeszcze jeden rytuał. Każdy człowiek, który chciał zostać odrodzonym na wzór Attisa, musiał wejść do jamy ziemnej. Nad nim stal kapłan oraz zwierzę ofiarne, w postaci byka. Kapłan upuszczał krew na wiernego całymi strumieniami, następnie wychodził z jamy aby zostać nakarmionym mlekiem, niczym nowo narodzone dziecko.
Za czasów panowania cesarzy Kaliguli oraz Klaudiusza, kult Kybele oraz jej kochanka Attisa, rozprzestrzenił się po całym państwie. Cieszył się szczególną opieką tych dwóch władców. Na wzgórzu watykańskim, tam gdzie w tej chwili stoi bazylika Świętego Piotra, kiedyś znajdowała się świątynia ku czci bogini Kybele.