II Triumwirat – Przyczyny utworzenia
Po zabójstwie Cezara w roku 44 p.n.e. – podczas święta id marcowy, Brutus i Kasjusz myśleli, że bez większych przeszkód uda im się obalić system stworzony przez dyktatora. Uważali również, że lud rzymski przyjmie ich jako obrońców republiki. Jednak za sprawą działalności Marka Antoniusza nie dość, że żadne z powyższych założeń nie miała dojść do skutki, to dodatkowo zostali zmuszeni do opuszczenia Rzymu.
Antoniusz wysunął się na pierwszy plan, który – posiadając poparcie ludu oraz wparcie w postaci armii, planował przejąć rządy po Cezarze. Sytuacja jednak skomplikowała się za sprawą adoptowanego testamentem przez Cezara, Oktawiusza syna jego siostrzenicy.
Oktawiusz zaczął swoją działalność od wypłacenia obiecanych sum pieniędzy ludowi rzymskiemu, które Cezar zapisał im w spadku. Następnie przyjął imię Gajusz Juliusz Cezar Oktawianus i rozpoczął walkę o władzę z Antoniuszem. Uzyskał wsparcie Senatu, który chciał się ostatecznie pozbyć Marka Antoniusz, wykorzystując przy tym siły, jakie zgromadził młody Cezar z weteranów swojego adoptowanego ojca. Cycero, który wspierał całe przedsięwzięcie wygłosił 14 mów przeciw Antoniuszowi, nazwano je Filipikami, a Antoniusza uznano za wroga Rzymu.
Ostatecznie doszło do bitwy między połączonymi siłami senatu oraz Oktawiana, a wojskami Antoniusza. W bitwie pod Mutiną, zwycięskiej dla tych pierwszych, zginęli jednak dwaj dowodzący konsulowie, a jedynym zwycięzcom na polu bitwy pozostał młody Oktawiusz.
Korzystając z dogodnej sytuacji Oktawiusz zażądał dla siebie konsulatu. Senat jednak odrzucił jego prośbę licząc wciąż na wsparcie Brutusa i Kasjusza, którzy formowali wojska na wschodzie. W tym jednak czasie Oktawiusz Cezar zajął Rzym i wymusił swój wybór na konsula. Za sprawą swojej armii, w skład której wchodzili dawni żołnierze Cezara walczący tak pod wodzą Antoniusza, jak i w armii Oktawiana, a której nie uśmiechała się kolejna wojna domowa, doszedł do porozumienia z Antoniuszem.
II Triumwirat – Członkowie
Młody Cezar spotkał się pod Bononią w roku 43 p.n.e. z Markiem Antoniuszem oraz Markiem Emiliuszem Lepidusem. Zawarli oni między sobą układ, tzw. drugi triumwirat – podzielili się władzą w Imperium i przyjęli oficjalny tytuł triumwirów. Drugi triumwirat różnił się swym państwowym charakterem od pierwszego, prywatnego porozumienia Cezara, Pompejusza i Krassusa z roku 60 p.n.e..
• Oktawian August – został adoptowany przez Gajusza Juliusza Cezara i wyznaczony na spadkobiercę. Po wygranej bitwie pod Mutiną w roku 43 p.n.e., nad wojskami Antoniusza, razem z legionami przejmuje kontrolę nad Rzymem. Przeprowadza w senacie swój wybór na konsula i rozpoczyna walkę z senacką opozycją. Następnie zrywa z senatem i jednoczy się z niedawnym oponentem, Markiem Antoniuszem i drugim wodzem – Lepidusem.
• Marek Antoniusz – W roku 44 p.n.e. zostaje konsulem – naczelnym urzędnikiem cywilnym oraz wojskowym. W roku, kiedy zamordowany zostaje przez spiskowców podczas id marcowych Cezar, stara się zdobyć władze dyktatorską. Przy tej okazji Antoniusz również próbuje przejąć dla siebie gigantyczny majątek jaki zgromadził Gajusz Juliusz Cezar.
• Marek Emiliusz Lepidus – jeden z najważniejszych stronników Cezara, zastępował go w Rzymie w czasie gdy ten przebywał w Hiszpanii. W roku 46 p.n.e. objął stanowisko konsula, a od 45r. p.n.e. dowódcy jazdy przy Cezarze. Po zabójstwie Cezara został członkiem sojuszu, tzw. II Triumwiratu razem z Oktawianem i Antoniuszem, legalizującego ich władzę na pięć lat i odnowionego w 38 roku p.n.e. na następne pięć lat.
II Triumwirat – Cele i działania
W listopadzie 43 r. p.n.e. specjalna ustawa zgromadzenia ludowego w Rzymie ustanowiła nadzwyczajne pełnomocnictwo Antoniusza, Oktawiana oraz Lepidusa, którzy mieli być triumwirami „do zaprowadzenia porządku w państwie".
Pierwszym ich zarządzeniem było ogłoszenie list proskrypcyjnych, które objęły około 300 senatorów w tym Cycerona oraz około 2000 ekwitów. Obiecywano wielkie nagrody dla tych, którzy przyczynią się do ujęcia proskrybowanych. Niewolnikom, którzy wskazywali swoich panów, nagradzano wolnością lub pieniędzmi.
Tymczasem triumwirowie z armią udali się do Macedonii, gdzie doszło w roku 42 p.n.e. do bitwy pod Filippi z „obrońcami republiki". Ostatecznie zwycięstwo odnieśli triumwirowie. Zabójcy Cezara – Brutus oraz Kasjusz, popełnili samobójstwo. Triumwirowie podzielili się całym Imperium: Oktawianowi przypadły prowincje zachodnie wraz z samym Rzymem, wschodnie – Antoniuszowi, zaś Afryka Lepidusowi.