1. Ignacy Rzecki dorastał w niewielkim mieszkaniu na Starym Mieście. W młodości stracił matkę, więc jego wychowaniem zajął się ojciec – zatwardziały zwolennik Napoleona, który również w serce syna wlał uwielbienie dla francuskiego przywódcy.
2. Kiedy przyszły przyjaciel Wokulskiego był jeszcze młodym chłopcem, jego ojciec zmarł. Znalazł się on wówczas pod opieką jego siostry oraz pana Raczka – jej przyjaciela.
3. Wkrótce młodzieniec rozpoczął pracę w sklepie u Minclów. Po pewnym czasie stał się tak bliski jego właścicielowi, że ten traktował go niemal jak syna.
4. W 1848 r. Ignacy Rzecki wyruszył wraz z Augustem Katzem (innym pracownikiem sklepu Mincla, który podzielał jego poglądy polityczne) walczyć w powstaniu węgierskim.
5. Walki nie układały się najlepiej dla powstańców. Przyjaciel subiekta popełnił samobójstwo, stwierdziwszy, że ich walka pozbawiona jest sensu.
6. Po klęsce Rzecki przez dwa lata nie wracał do kraju, podróżując po Europie. Ostatecznie znalazł się w zamojskim więzieniu, z którego wyciągnął go Mincel.
7. Mężczyzna powrócił do pracy. W czasie jednej z wypraw do winiarni u Hopfera (miał tam przyjaciela Machalskiego) poznał Stanisława Wokulskiego.
8. Był rok 1861, kiedy Rzecki przygarnął młodzieńca pod swój dach i przyczynił się do otrzymania przez Wokulskiego pracy u Minclów.
9. Po pewnym czasie Wokulski przejął sklep należący do Jana Mincla (po jego śmierci poślubił jego żonę, która też wkrótce zmarła). Rzecki został jednym z jego najwierniejszych i najbardziej uczciwych pracowników. Dobro interesów zawsze leżało mu na sercu, co wielokrotnie podkreślał.
10. Pełnienie obowiązków w sklepie i oczekiwanie na powrót Wokulskiego z wyprawy do Bułgarii.
11. Powrót właściciela i pierwsze dostrzegalne zmiany w jego osobowości (coraz silniejsze pragnienie zdobycia serca Łęckiej oraz ignorowanie problemów sklepu).
12. Rzecki wciąż oddawał się swojej pracy, starając się jak najlepiej zarządzać dobrami przyjaciela. W dodatku zawsze bronił jego dobrego imienia, nie pozwalając nikomu powiedzieć o Wokulskim złego słowa, chociaż sam czasem zupełnie nie potrafił zrozumieć postępowania Stacha.
13. Wokulski postanowił zbudować nowy, większy sklep. Miało to nie tylko pozytywnie wpłynąć na jego interesy, ale także stać się dowodem na ogrom majątku, jaki gromadził. Rzecki musiał przenieść się z mieszkania ulokowanego obok starego sklepu do nowego, które przygotował dla niego przyjaciel. Stary subiekt niechętny był tej zmianie.
14. Po zakupie przez Wokulskiego kamienicy Łęckich Rzecki poznał mieszkającą tam panią Stawską. Kobieta zafascynowała go, od tego czasu spędzał z nią więc sporo czasu. Nie miał jednak żadnych planów wobec Stawskiej, uważając ją za doskonałą partnerkę dla swojego przyjaciela, z którym chciał ją zeswatać.
15. Stary subiekt coraz bardziej izolował się od społeczeństwa. Wokulski miał dla niego mało czasu, ponieważ zajęty był staraniami o Łęcką, a z przedstawicielami młodego pokolenia Rzeckiemu – człowiekowi spokojnemu i ułożonemu – trudno było się porozumieć.
16. Po próbie samobójczej głównego bohatera i jego wycofaniu się z interesów Rzecki zaczął powoli tracić zdrowie. Sklep przejął Szlangbaum, który nie traktował starego subiekta z taką sympatią jak Wokulski. Dlatego też chciał on pracować nawet za darmo, byle tylko móc codziennie pojawiać się w sklepie.
17. Utrata znaczenia w pracy oraz brak wiadomości o przyjacielu wciąż pogarszały stan Rzeckiego, gdyż jego życie powoli traciło jakikolwiek sens. W końcu stary subiekt zmarł w tak ukochanym przez siebie sklepie. Doktor Szuman po śmierci Rzeckiego powiedział, że odszedł jeden z ostatnich romantyków.