Tomasz Łęcki
Ojciec Izabeli, dumny potomek rodu senatorów, bezmyślnie topiący rodzinny majątek w hazardzie. Sędziwy arystokrata nie ma pojęcia o zasadach rządzących handlem i bankowością. Z ochotą przyjmuje porady Wokulskiego, nawinie wierząc w „cudowne” rozmnożenie własnego majątku. Jest przychylny Wokulskiemu, ale jego przyjaźń jest interesowna. Łęcki widzi w kupcu swojego plenipotenta i doradcę finansowego. Zezwala na zaręczyny Wokulskiego z córką pod wpływem rosnącej pozycji Stanisława na salonach.
Prezesowa Zasławska
Arystokratka, właścicielka majątku w Zasławiu. W młodości zakochana w stryju Wokulskiego, którego porzuciła z obawy przed mezaliansem. Żałuje podjętej wówczas decyzji. Postać pozytywna, rozsądna, potępiająca dwuznaczną moralność współczesnych jej kobiet, przychylna Wokulskiemu. Spełnia się jako filantropka i dobry zarządca wiejskiego gospodarstwa. Cieszy się uznaniem otaczających ją ludzi.
Henryk Szlangbaum
Młody mężczyzna pochodzący z rodziny żydowskiej, przedsiębiorczy subiekt pracujący u Wokulskiego w sklepie i oddający mu liczne przysługi. Bystry obserwator z handlowym zacięciem. Wykorzystuje trudną sytuację Wokulskiego i – z pomocą rodziny – konsekwentnie dąży do przejęcia jego majątku (sklepy, udziały w spółce handlowej, wyposażenie mieszkania).
Michał Szuman
Żydowski doktor, samozwańczy naukowiec, bliski znajomy Rzeckiego i Wokulskiego – racjonalista, sceptyk, w młodości „wyleczony” z romantycznego podejścia do życia (próba samobójcza wskutek nieszczęśliwej miłości). Jest doradcą Rzeckiego i wyjaśnia mu m.in. zawiłe postępowanie Wokulskiego, a często i bezwzględne zasady rządzące otaczającą rzeczywistością.
Profesor Geist
Genialny naukowiec, francuski badacz i wizjoner, odrzucony przez środowisko naukowe. Proponuje Wokulskiemu udział w wielkim przedsięwzięciu, mającym na celu zmniejszenie ciężaru gatunkowego metali i stworzenie machiny latającej. Swoje teorie popiera prezentacją materiałów o niezwykłych właściwościach. Jednym z prawdopodobnych zakończeń powieści może być przystanie Wokulskiego na prośbę profesora.
Helena Stawska
Piękna lokatorka kamienicy Łęckich, samotna kobieta porzucona przez męża i matka wychowująca kilkuletnia córkę, Helunię. Postać zwracająca uwagę swoją urodą, sympatyczna, dzielna kobieta zapewniająca utrzymanie swojej rodzinie. Uczestniczyła w słynnym procesie o skradzioną lalkę i została uniewinniona dzięki zabiegom Wokulskiego. Według Rzeckiego to idealna kandydatka na żonę dla „Stacha”. Po otrzymaniu wiadomości o śmierci męża i wobec braku zainteresowania ze strony swego dobroczyńcy – przyjmuje oświadczyny Mraczewskiego.
Kazimierz Starski
Klasyczny uwodziciel, lekkoduch i bawidamek, łowca posagów, przedstawiciel arystokracji, rozrzutnie dysponujący rodzinnym majątkiem. Powraca do kraju z nadzieją uzyskania zapisu w testamencie prezesowej Zasławskiej. „Czarny charakter” odpowiedzialny za rozbicie narzeczeństwa Wokulskiego i Łęckiej oraz kilku innych związków (m.in. Dalskiego i Janockiej, Węgiełka i Marianny).
Kazimiera Wąsowska
Piękna wdowa zapoznana przez Wokulskiego podczas pobytu w Zasławiu. Kokietka i uwodzicielka, posiadająca jednak własny kodeks moralny. Rezygnuje z własnych planów na rzecz umocnienia związku Łęckiej i Wokulskiego, któremu chce pomóc. Jej wywody na temat charakteru współczesnych kobiet rozwiewają romantyczne iluzje bohatera.