Ewy zwraca krwista róża, która zaczyna się poruszać i prosi, by ją wziąć na serce.
Scena V
(miejsce akcji: cela Księdza Piotra)
Zakonnik kontynuuje swoją modlitwę. Doznaje widzenia, nawiązującego do obecnej sytuacji kraju. Widzi młodych Polaków wydanych w ręce Heroda (cara), szeregi krzyży i kibitki pędzące na Syberię. Zauważa, że jedno z uwięzionych dzieci uciekło prześladowcom. Czuje, że z chłopca wyrośnie wielki mściciel narodu („krew jego dawne bohatery / A imię jego będzie czterdzieści i cztery”). Kolejna wizja to symboliczny obraz męki narodu polskiego, porównanej do drogi krzyżowej Chrystusa. Polski naród zostaje osądzony i „ukrzyżowany” przez trzech zaborców, ale wkrótce doznaje „zmartwychwstania”. Ksiądz Piotr ma wizję wielkiego męża, przyszłego wodza narodu. Wzruszony przesłaniem zawartym w proroctwie – modli się i zasypia.
Scena VI
(miejsce akcji: pokój sypialny Senatora)
Tymczasem diabły czuwają nad snem senatora Nowosilcowa. Chcą pomęczyć jego duszę, ale sprzeciwia się temu sam Belzebub. Czart zezwala na „drobne” udręki, ale nie pozwala straszyć grzesznika piekłem (to mogłoby spowodować jego nawrócenie). Diabły postanawiają więc nasłać na swego „podopiecznego” koszmar senny.