Interpretacja
Mit o Demeter i Korze należy interpretować na kilku płaszczyznach. Jest to opowieść o miłości matki i córki oraz o uczuciach, jakie im towarzyszą, kiedy córka wstępuje w związek małżeński. Matce bardzo ciężko jest się pogodzić z ostatecznym rozstaniem z dzieckiem. Mit stanowi również wyjaśnienie zjawiska zmienności pór roku. Ponadto jest to historia o zniesieniu granicy między Olimpem i Hadesem, zaś pośredniczką miedzy tymi światami jest Kora. Mit tłumaczy również rytm życia i śmierci. Śmierć nie jest tu zjawiskiem negatywnym, ale stanowi warunek nowego życia. Bardzo istotna jest w tym kontekście symbolika ziarna, które musi obumrzeć, aby wydać owoc. Pokrewną symbolikę mają kwiaty, wśród których bawi się Kora: narcyz, tulipan, a zwłaszcza hiacynt, ponieważ powstają one z kiełkującej w ziemi cebulki.
Mit zatem ukazuje sensowność świata, którego porządek polega na wiecznym powrocie rzeczy. Inaczej jednak niż w micie o Syzyfie, w historii o Persefonie powraca wciąż coś innego: nowe, lepsze życie. Podanie o Demeter i Korze stanowiło podstawę mistycznych misteriów eleuzyjckich, w których wtajemniczeni mogli posiąść tajemnicę pożywienia, prokreacji i śmierci. Pokrewnymi wyobrażeniami na temat natury świata były mity o Adonisie, Dionizosie i Ozyrysie.
Opowieść o Demeter i Korze znajduje literackie odzwierciedlenie np. w poemacie „Ziemia jałowa” Thomasa Eliota, a także w III części „Dziadów” A. Mickiewicza, w bajce Goreckiego czy w „Nocy Listopadowej” S. Wyspiańskiego.
Mit analizuje Zygmunt Kubiak w eseju Eleuzis.
Bohaterowie
Demeter – bogini życia, plonów, urodzaju. Rozpacza po porwaniu córki (odpowiednikiem jej smutku jest zima), jest opiekunką syna króla Keleosa w Eleuzis. Ku jej czci odprawiano misteria eleuzyńskie.
Persefona – bogini śmierci, córka Demeter porwana przez Hadesa, na wiosnę wraca do matki (symbolem tego wydarzenia są zmiany zachodzące w przyrodzie), przedstawiana z kłosami, a także narcyzem i granatem (symbole śmierci).
Hades – bóg królestwa śmierci, porywa Persefonę, a kiedy Zeus rozkazuje mu ją oddać, podaje żonie jabłko granatu, żeby na zawsze związać ją z podziemiami.
Keleos – król Eleuzis
Metanira – królowa Eleuzis, nachodzi Demeter, kiedy bogini wkłada jej syna do ognia, żeby zapewnić mu nieśmiertelność.
Tryptolemos – syn Keleosa i Metaniry, Demeter oddaje mu w posiadanie życiodajne ziarno, które ma rozsiewać na ziemi po czasie posuchy.