Streszczenie mitu o labiryncie
Tezeusz był synem króla Aten, Ajgeusa, wychowywał się jednak poza miastem. Pojawił się w Atenach jako młodzieniec w bardzo trudnym dla miasta czasie. Mieszkańcy musieli bowiem składać Kreteńczykom coroczny haracz. Polegał on na wysyłaniu siedmiu chłopców i siedmiu dziewcząt na pożarcie potwora Minotaura, mieszkającego w kreteńskim labiryncie. Tezeusz postanowił zgładzić monstrum o byczej głowie, dlatego wyruszył do króla Krety, Minosa. Ojciec poprosił go zaś, aby w drodze powrotnej na znak powodzenia misji wywiesił czerwony żagiel, w przeciwnym razie bohater miał zarządzić postawienie czarnego żagla.
Kiedy Tezeusz dotarł na dwór Minosa, od razu zyskał miłość pięknej królewny Ariadny. Podarowała mu ona nić, dzięki której bohater nie zgubił się w labiryntowym gmachu, gdzie mieszkał Minotaur. Tezeuszowi udało się nie tylko zabić potwora, ale również bezpiecznie wrócić. Bohater zabrał ze sobą Ariadnę i wyruszył okrętem do Aten. Po drodze jednak bohater odkochał się w księżniczce i kazał ją pozostawić w czasie snu na wyspie Naksos, gdzie odnalazł ją Dionizos i pojął za żonę. Tezeusz zaś zapomniał zmienić żagiel na czerwony, więc jego ojciec widząc znak żałoby, popełnił samobójstwo.
Dalsze dzieje Tezeusza
Tezeusz po powrocie do Aten zrzekł się godności królewskiej i ustanowił republikę. Następnie zaś wybrał się nad Morze Czarne, by walczyć z plemieniem Amazonek. Bohater porwał królową Antiopę, z którą miał syna Hipolita. Po śmierci Amazonki Tezeusz ożenił się z kolei z Fedrą, córką króla Minosa. Ta zaś podczas nieobecności bohatera zakochała się w jego synu, Hipolicie. Kiedy młodzieniec odrzucił jej względy, Fedra oskarżyła go o chęć uwiedzenia. Wtedy Tezeusz rzucił na niego przekleństwo: Hipolit zginął wypadając z pędzącego rydwanu. Jego macocha natomiast popełniła samobójstwo.
Kochliwa natura Tezeusza nie odstępowała go aż do jesieni życia. Bohater w wieku pięćdziesięciu lat porwał ze Sparty siedmioletnią Helenę, córkę króla Tyndareosa. Spartanie w odwecie ruszyli na Ateny. Wtedy mieszkańcy Aten oddali im Helenę, a Tezeusza skazali na wygnanie.
Zmarł on na wyspie Skyros. W 474 r. Ateńczycy kierując się delficką wyrocznią sprowadzili do miasta szczątki Tezeusza. Pochowano go w centralnej części Aten i otoczono jego grób czcią i pamięcią.