Mit o powstaniu świata - streszczenie

Opowieść o powstaniu świata rozpoczyna Mitologię. Znaczące jest pierwsze zdanie, które mówi – na początku był chaos. Wyłaniają się z niego Uranos – Niebo i Gaja – Ziemia, którzy powołują do życia kolejnych bogów. Mamy przedstawiony chronologicznie rozkład nacji mitologicznego świata: tytani, kiklipowie, hekatonchejrowie. Uranos strąca swe szkaradne potomstwo do Tartaru (straszliwej głębi). Gaja namawia Kronosa – najmłodszego tytana, aby zastąpił Uranosa. Z krwi pokonanego władcy rodzą się Erynie – boginie zemsty. Kronos i Reja rządzą światem, jednak obciążony klątwą ojcobójcy władca zjada swoje dzieci. Jego żona Reja chowa jednak jedno z nich i zamiast niego daje mężowi do połknięcia kamień.

Ocalony Zeus trafia na ziemię, wykarmiony przez kozę Amalteę rośnie. Dorosły Zeus poleca podać ojcu środek wymiotny – Kronos wypluwa Posejdona, Hadesa, Herę, Hestię i Demeter. Bogowie ruszają na wojnę z Kronosem, w której pomagają sturęcy i cyklopi. Zeus zwycięża, musi się jednak zmierzyć z gigantami. Tyfon – tak przeraził bogów, że uciekli. Jedyny Zeus pokonał go żelaznym sierpem i złożył pod skałami Sycylii. Stąd podanie, że wulkan Etna budzi się z Tyfonem.

Mamy tutaj również wątek ludzki – panowanie Kronosa i Zeusa podzielone zostało na wieki:

- złoty – panowanie Kronosa – analogia do raju biblijnego
- srebrny – wolno rozwijający się ludzie, wcześnie odchodzili nie oddając ofiar bogom,
- brązowy – siłą i wojna, okres heroiczny, który zrodził Heraklesa i Tezeusza,
- żelazny – trwa do dzisiaj