Mit o Prometeuszu - streszczenie

Prometeusz był jednym z tytanów. Ulepił on ludzi z gliny zmieszanej z łzami i tchnął w nich życie, dając im duszę z kilku iskier niebieskiego ognia. Chata, w której Prometeusz lepił ludzi, mieściła się w pobliżu miasta Panopeus. Glina beocka, z której powstali ludzie, była czerwona i miała zapach ludzkiego ciała.

Człowiek, którego ulepił Prometeusz, był nagi i słaby. Jego czyny były nieświadome. Jego postać przypominała jednak bogów i tym różnił się on od wszystkich innych zwierząt na ziemi. Prometeusz ukradł więc więcej niebieskiego ognia i podarował go ludziom. Ogień ogrzewał ludzi i bronił ich przed dzikimi zwierzętami. Prometeusz zaś zaczął uczyć ludzi wielu pożytecznych rzeczy, np. różnych rzemiosł. Przekazywał im też wiedzę na temat przyrody i liczb. Nauczył ludzi pisma. Oswoił zwierzęta.

Te działania bardzo złościły Zeusa. Pamiętał on walki, jakie toczył z olbrzymami, dlatego też obawiał się wszystkiego, co pochodziło z ziemi. Wymyślił więc podstęp, który miał unicestwić ludzi. Wezwał do siebie Hefajstosa i kazał mu zrobić kobietę, podobną do bogini. Afrodyta podarowała Pandorze wdzięk i talent uwodzenia, Atena zaś nauczyła ją robót kobiecych. Hermes zaprowadził pierwszą kobietę