Mit o Dedalu i Ikarze - streszczenie

Dedal był nadwornym budowniczym u króla Minosa rządzącego Kretą. Budował labirynt przeznaczony dla syna króla – Minotaura (pół-człowieka, pół-byka). Dedal wynalazł też wiele pożytecznych rzeczy, np. świder. Gdy Dedal ukończył swoją pracę, prosił Minosa, by ten pozwolił mu wrócić do Aten, jednak Minos nie chciał się na to zgodzić. Bał się, że Dedal wystarczająco długo był jego powiernikiem, by teraz poza granicami kraju stać się dla niego niebezpiecznym.

Dedal obmyślił więc niesłychany sposób ucieczki. Skonstruował skrzydła dla siebie i dla swojego syna, Ikara. Skrzydła te były zrobione z prawdziwych ptasich piór zlepionych woskiem. Przed lotem Dedal przestrzegł swojego syna, by nie latał ani zbyt wysoko ( bo słońce może roztopić wosk), ani też zbyt nisko nad morzem (bo pióra mogą nasiąknąć wodą). Ludzie, którzy widzieli lecących, byli zdumieni. Ikarowi tak bardzo podobało się latanie, iż wkrótce zapomniał o przestrogach ojca. Ikar wzniósł się zbyt wysoko i słońce roztopiło wosk, a Ikar runął w dół i zginął na miejscu.

Dedal odnalazł szczątki syna i pochował go. Wyspa, na której rozbił się Ikar, została nazwana Ikarią, zaś morze wokół niej zwane było od tej pory Ikaryjskim. Dedal zawędrował na Sycylię, gdzie został nadwornym budowniczym jednego z królów. Zbudował tam wielkie sztuczne jezioro, a na stromych skałach ustawił warownię, w której król mógł przechowywać kosztowności.

Po jakimś czasie Minos upomniał się o Dedala i najechał Sycylię, jednak zginął podczas wojny. Dedal dożył sędziwego wieku i był powszechnie szanowany.