Mit o rodzie Labdakidów - streszczenie

Lajos, władca Teb udaje się do wyrocznie w Delfach, gdzie dowiaduje się, że zginie z ręki własnego syna. Opętany tą wizją, każe słudze porzucić noworodka w górach. Człowiek biedny, lecz miłosierny, przekazuje dziecko pasterzowi z Koryntu, który oddaje w darze swym bezdzietnym władcom – Polibosowi i Meropie. Młody Edyp wiedział, że jest podrzutkiem, był nieszczęśliwy. Szukając szczęścia udaje się do Delf, gdzie słyszy straszliwą przepowiednię – zabije ojca i ożeni się z własną matką. Ze strachu przed spełnieniem przepowiedni porzuca dotychczasowych opiekunów i udaje się do Teb. Spotyka Lajosa i zabija go, czym nieświadomie spełnia pierwszą cześć przepowiedni, przed którą miał uciec.

Tymczasem w Tebach postrach sieje sfinks – porywa ludzi i zwierzęta. Zapowiada, że ustąpi, gdy znajdzie się mędrzec, który rozwiąże jego zagadkę: Co to za zwierzę, obdarzone głosem, które z rana chodzi na czworakach, w południe na dwóch nogach, a wieczorem na trzech? Nowy król – Kreon postanowił oddać wdowę po Lajosie i królestwo temu, kto wybawi Teby od straszydła. Edyp odgaduje, że w zagadce chodzi o człowieka. Rozwiązawszy zagadkę, żeni się z własną matką i zostaje królem Teb. Panuje szczęśliwie przez