Mit o rodzie Labdakidów - streszczenie

Lajos, władca Teb udaje się do wyrocznie w Delfach, gdzie dowiaduje się, że zginie z ręki własnego syna. Opętany tą wizją, każe słudze porzucić noworodka w górach. Człowiek biedny, lecz miłosierny, przekazuje dziecko pasterzowi z Koryntu, który oddaje w darze swym bezdzietnym władcom – Polibosowi i Meropie. Młody Edyp wiedział, że jest podrzutkiem, był nieszczęśliwy. Szukając szczęścia udaje się do Delf, gdzie słyszy straszliwą przepowiednię – zabije ojca i ożeni się z własną matką. Ze strachu przed spełnieniem przepowiedni porzuca dotychczasowych opiekunów i udaje się do Teb. Spotyka Lajosa i zabija go, czym nieświadomie spełnia pierwszą cześć przepowiedni, przed którą miał uciec.

Tymczasem w Tebach postrach sieje sfinks – porywa ludzi i zwierzęta. Zapowiada, że ustąpi, gdy znajdzie się mędrzec, który rozwiąże jego zagadkę: Co to za zwierzę, obdarzone głosem, które z rana chodzi na czworakach, w południe na dwóch nogach, a wieczorem na trzech? Nowy król – Kreon postanowił oddać wdowę po Lajosie i królestwo temu, kto wybawi Teby od straszydła. Edyp odgaduje, że w zagadce chodzi o człowieka. Rozwiązawszy zagadkę, żeni się z własną matką i zostaje królem Teb. Panuje szczęśliwie przez wiele lat, nie znając straszliwej prawdy. Ma czworo dzieci z Jokastą: Eteolkesa, Polinejkesa, Antygonę i Ismenę.

Nagle na Teby spada pomór, ludzie umierają, dzieci zwierzęta rodzą się martwe. Król prosi o pomoc wróżbitę – Terezjasza, który oślepł w młodości, gdy zobaczył nagą Atenę. Starzec ujawnia Edypowi straszliwą prawdę. Jokasta wiesza się, Edyp wyłupia sobie oczy i odchodzi z Teb, chcąc odpokutować grzechy. Poprowadziły go córki. Umarł w Kolonos. Jego synowie pozostali w Tebach i mieli sprawować władzę na przemian, jednak Eteokles po roku nie chciał oddać władzy bratu. Polinejkes zamieszkał u króla Argos – Adratosa, został jego zięciem i namówił go na napaść na rodzinne królestwo. Tebańczycy obronili się jednak, synowie Edypa zginęli w walce.

Tebami rządzi brat Jokasty – Kreon. Nie pozwala on pochować Polinejkesa, a za zdradę każe wyrzucić jego ciało na pożarcie krukom. Antygona nie zgadza się z decyzją władcy – własnoręcznie kopie grób i chowa zwłoki brata. Ponosi za to srogą karę – zostaje zamurowana w piwnicy i tam umiera. Dekadę później synowie wodzów z Argos przypuszczają zamach – miasto pada pod naporem wroga. Tebańczycy wysyłają posłów z pokojowymi zamiarami i uciekają z oblężonego miasta. Teby zostały doszczętnie zburzone, a pozostałe skarby złożone w ofierze bogom.