List do Kolosan został napisany przez św. Pawła w czasie jego uwięzienia w Rzymie (lata 61-63). Był reakcją Apostoła na niepokojące wieści dochodzące z gminy w Kolosach, gdzie pojawiły się tendencje judaizujące oraz szerzyły poglądy synkretyczne, nawiązujące do spekulacji pseudofilizoficznych Greków (tzw. pregnoza). W konsekwencji wyłonił się przesadny kult aniołów jako bytów pośrednich.
W tych okolicznościach św. Paweł wygłasza naukę o Chrystusie i Jego bezwzględnym pierwszeństwie. Mówi o Nim jako o „Pierworodnym wobec każdego stworzenia” (Kol 1,15) tzn. zrodzonym przed wszystkimi rzeczami stworzonymi – Chrystus jest Początkiem. Podkreśla również, że Jezus jest Głową Ciała (czyli Kościoła). Zaznacza, że cała hierarchia bytów anielskich została stworzona przez Niego i dla Niego. Mówiąc o Jezusie jako Pełni ma na myśli Pełnię Jego Bóstwa, a tym samym współistotność z Ojcem. Chrystus ukazany zostaje również jako Odkupiciel:
I aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża. (Kol 1,20)
Apostoł ostrzega przed fałszywymi naukami i herezjami, namawiając do umacniania się w wierze w prawdziwego Chrystusa:
Baczcie, aby kto was nie zagarnął w niewolę przez tę filozofię będącą czczym oszustwem, opartą na ludzkiej tylko tradycji, na żywiołach świata, a nie na Chrystusie. (Kol 2,8)
Św. Paweł wskazuje także, że Jezus „skreślił zapis dłużny” (Kol 2,14) czyli Prawo Mojżeszowe utraciło swą moc i nie trzeba dłużej przestrzegać obciążających nakazów. Obrzezanie nie jest już potrzebne chrześcijanom, potrzebny jest natomiast chrzest, dzięki któremu człowiek odnosi zwycięstwo nad popędami natury, zepsutej przez grzech pierworodny:
Jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie, w którym też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił. (Kol 2,11)
Wypowiada się także przeciwko fałszywej ascezie. Kolosanie mieli bowiem tendencję do trzymania się starych przepisów pokarmowych. Św. Paweł naucza, że są to „cienie spraw przeszłych” (Kol 2,17). Tłumaczy także, że te wszelkie zakazy pochodzą od ludzi, a nie od Jezusa. Należy je zatem odrzucić.
Rozdział 3 podejmuje zagadnienia moralności chrześcijańskiej. Celem wierzących powinno być naśladowanie Chrystusa. Należy unikać grzechu, kochać braci, być dobrym, pokornym i cierpliwym. Św. Paweł wypowiada się odnośnie zasad życia domowego między mężem, a żoną oraz dziećmi i rodzicami, a także panem i niewolnikiem.
List kończy się pozdrowieniami i błogosławieństwem.