1 List św. Piotra
Pierwszy List św. Piotra został zredagowany między 63-64 r., czyli u schyłku życia Piotra. Był odpowiedzią na wątpliwości chrześcijan prześladowanych w Azji Mniejszej, którzy nie wiedzieli jak zachować się w obliczu represji.
Św. Piotr kładzie nacisk na nadzieję. Naucza, że dzięki próbom doskonali się wiara chrześcijan i jest cenniejsza od złota (1 P 1,7). W ciężkich czasach należy skupiać się przede wszystkim na nadchodzącym zbawieniu. Trzeba zachować posłuszeństwo zarówno wobec Boga, jak i władcy, dbać o osobistą świętość i czyste sumienie. Cierpienie jest bowiem naśladowaniem samego Chrystusa, przybliża człowieka do Boga:
Chrystus przecież również cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami. (1P 2,21)
Św. Piotr opisuje chrześcijan jako lud wybrany, naród święty i królewskie kapłaństwo (1 P 2,9). Jednak najważniejsza z teologicznego punktu widzenia jest wzmianka o zstąpieniu Chrystusa do Otchłani (1 P 3,19-22; 1 P 4,6), która nie występuje nigdzie indziej, a stała się jednym z artykułów wyznania wiary: „Wierzę w Jezusa Chrystusa..., który zstąpił do piekieł”.
List został napisany językiem trudnym do zrozumienia dla ówczesnych gmin. Był odczytywany w czasie nabożeństw i wszystkie gminy uznały go za pismo natchnione, włączając tym samym do kanonu Nowego Testamentu. Niektórzy badacze podważali autorstwo św. Piotra., jednak Kościół nie zgodził się z ich zarzutami.
2 List do Św. Piotra
List został napisany w 64 r. bądź 67 r. Najprawdopodobniej adresatami listu były te same gminy, co listu pierwszego. Ich sytuacja uległa bowiem pogorszeniu, gdyż pojawili się heretycy, którzy usiłowali odwieść chrześcijan od wiary. Św. Piotr ostrzega przed nimi i stwierdza, że Ewangelia oparta jest na realnych faktach, których sam był naocznym świadkiem:
Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale [nauczaliśmy] jako naoczni świadkowie Jego wielkości. (2 P 1,16)
Fałszywi nauczyciele, którzy zaprzeczają podstawowym założeniom wiary, są jak „źródła bez wody” (2 P 2,17). Św. Piotr wypomina im nierozumność i zapowiada ich zagładę.
Św. Piotr podejmuje zagadnienie opóźniającej się paruzji. Zapewnia wierzących, że na pewno Jezus przyjdzie ponownie. Jednak Bóg jest cierpliwy, czeka na pokutę grzeszników, gdyż zależy mu na zbawieniu wszystkich ludzi. Poza tym Jego rachuba czasu jest inna. Dzień Pański nadejdzie "jak złodziej" (2 P 3,10), więc trzeba stale trwać w swojej wierze.
Autentyczność 2 Listu do św. Piotra budzi wątpliwości. Brak bowiem śladów jego znajomości w II wieku. Poza tym podejrzenia wzbudzają również liczne różnice języka i stylu między Pierwszym, a Drugim Listem św. Piotra. Sobór Trydencki uznał go jednak za pismo kanoniczne.