1 List do Koryntian powstał ok. 56-57 r. Jego autorem jest św. Paweł, który przebywał w Koryncie przez 18 miesięcy w latach 51-52, głosząc Ewangelię. List adresowany jest do wszystkich chrześcijan zamieszkujących to miasto.
Korynt był wówczas kosmopolitycznym miastem, którego mieszkańcy trudnili się handlem. Było to miejsce pełne podróżnych, ale też pogańskich świątyń. Atmosfera, która tam panowała, nie sprzyjała rozwojowi Kościoła. Dochodziło do szeregu nadużyć, brakowało porządku. Głównym celem św. Pawła było zatem zaprowadzenie ładu przez wyjaśnienie wątpliwości mieszkańców odnośnie doktryny oraz kultu, a także wskazanie błędów w Kościele korynckim.
Jednym z problemów Kościoła korynckiego były rozłamy. Św. Paweł upomina chrześcijan i podkreśla, że Chrystus jest niepodzielny:
A przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni, i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli. (1 Kor 1,10)
W liście św. Paweł potępia także kazirodztwo (1 Kor,5) i apeluje, żeby osoby, które dokonują takich czynów zostały wyłączone ze wspólnoty. Krytyka dotyczy także występowania chrześcijan przeciwko sobie w procesach sądowych przed trybunałami pogańskimi. Apostoł zaleca, żeby spory rozwiązywano między sobą w ramach wspólnoty chrześcijańskiej, a nie zwracano się do pogan (1 Kor 6,1-11).
Św. Paweł porusza także w Liście do Koryntian kwestie małżeństwa i dziewictwa, głosząc równocześnie wyższość celibatu, w którym sam żył:
Pragnąłbym, aby wszyscy byli jak i ja1, lecz każdy otrzymuje własny dar od Boga: jeden taki, a drugi taki. (1 Kor 7,7)
Małżeństwo u św. Pawła występuje jako „zło konieczne” i jest dla ludzi, którzy nie potrafią zapanować nad sobą (1 Kor 7,9). Apostoł podkreśla, że każdego człowieka Bóg powołał do czegoś i należy żyć zgodnie z tym powołaniem. Pojawia się także kwestia obrzezania – św. Paweł jest przeciwny obrzezaniu nawróconych pogan; uważa ten zabieg za niepotrzebny.
W Koryncie pojawił się problem spożywania mięsa ofiarowanego bożkom pogańskim. Chrześcijanie odmawiali sobie jedzenia takich pokarmów. Św. Paweł wskazuje jednak, że skoro nie ma żadnych bożków, to nie jest to wykroczenie przeciwko Ewangelii (1 Kor 8). W 1 Liście do Koryntian znajdują się także pouczenia dotyczące stroju i nakrycia głowy kobiet oraz Eucharystii.
Św. Paweł w rozdziale 12 wymienia charyzmaty Ducha Świętego:
Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. (1 Kor 12, 8-10)
W mowie o Kościele Apostoł posługuje się jedną z najbardziej znanych metafor Kościoła – głosi, że Kościół jest Ciałem Chrystusa. Z kolei hymn o miłości, znajdujący się w rozdziale 13, jest nazywany „Pieśnią nad pieśniami” Nowego Testamentu.
List kończy się rozważaniami na temat zmartwychwstania Chrystusa i Jego wiernych. W Koryncie rozpowszechniały się fałszywe doktryny, które zaprzeczały zmartwychwstaniu:
Jeżeli zatem głosi się, że Chrystus zmartwychwstał, to dlaczego twierdzą niektórzy spośród was, że nie ma zmartwychwstania? (1 Kor 15,12)
Być może były to wczesne formy gnostycyzmu.