List do Efezjan jest listem autorstwa św. Pawła. Sama nazwa listu jest jednak nazwą umowną, gdyż pismo nie zawiera żadnych zwrotów, z których można byłoby wnioskować, że jego adresatami są członkowie Kościoła w Efezie. Przypuszcza się, że był to list okrężny, przeznaczony do czytania w gminach chrześcijańskich w Azji Mniejszej. Niektórzy badacze uznają to pismo za zaginiony List do Laodecyjczyków.
List jest datowany na lata 61-63 po Chr., czyli na okres uwięzienia św. Pawła w Rzymie.
List do Efezjan jest dojrzałą refleksją Apostoła nad misterium Chrystusa w Kościele. Św. Paweł posługuje się metaforą Chrystusa jako Głowy oraz Kościoła jako Ciała:
I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami. (Ef 1,22-23)
Św. Paweł podkreśla, że Bóg obdarza błogosławieństwem ludzi przez zesłanie swojego Syna, Jezusa Chrystusa. To dzięki Jezusowi człowiek staje się przybranym dzieckiem Bożym, dzięki Jego odkupieniu grzechów przez krew na krzyżu:
W Nim mamy odkupienie przez Jego krew - odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. (Ef 1,7)
Tylko w Chrystusie może dojść
