Ogólna charakterystyka
Prostota i schematyzacja
Ewangelia świętego Marka charakteryzuje się prostą stylistyką i rozwinięciem partii narracyjnych. Jak zaznacza Wilfrid J. Harrington, mamy tu do czynienia z dążeniem do podporządkowania wydarzeń jednemu wyrazistemu schematowi. Wyraża się to w podobnej konstrukcji wszystkich opowieści i używaniu analogicznych konstrukcji składniowo-leksykalnych.
Dualizm
Najbardziej znamienną cechą stylu świętego Marka jest stosowanie podwójnych określeń synonimicznych. Dzieje się tak w wypadku opisu czasoprzestrzeni, np. „Z nastaniem wieczora, gdy zaszło słońce”. Ponadto Marek konstruuje podwójne pytania oraz antytetyczne paralelizmy, np. wyrażenia typu „nie…, lecz”. Dwustopniowość jest również widoczna w tej Ewangelii na poziomie budowy samej narracji. Relacjonowanie danej sceny, zwłaszcza nauki Chrystusa, ulega bowiem zdublowaniu przez przytoczenie bezpośrednich cytatów.
Skrótowość i realistyczny konkret
Ewangelia świętego Marka jest najkrótszą ze wszystkich czterech tekstów kanonicznych. Ponadto pomija wiele powiedzeń i mów Jezusa, które znajdują się w pozostałych Ewangeliach. Jednocześnie przekaz Marka charakteryzuje się dużą dbałością o realistyczne szczegóły i budowaniem wyrazistej opowieści. Harrington na poparcie tej tezy przytacza przykład opisu wskrzeszenia córki Jaira.
Centralny problem Ewangelii Marka
Najważniejszy problem, wokół którego koncentruje się przesłanie Ewangelii Marka, ale też jej konstrukcja, polega na objawieniu prawdziwej tożsamości Jezusa i Jego misji. Z tego powodu autor wyraźnie podzielił swój przekaz na dwie części odpowiadające temu schematowi. W przeciwieństwie na przykład do tekstu świętego Mateusza, nie jest tu oczywiste, kim jest Jezus, a od niewiedzy tej nie są wolni również jego uczniowie. Nie ma też wzmianek o narodzeniu i dzieciństwie Chrystusa. Kulminacyjnym punktem narracji Marka jest natomiast wyznanie Piotra, który jako pierwszy rozpoznaje, że Jezus jest Mesjaszem. Znamienne jest jednak podkreślanie przez Marka faktu, iż apostołowie do końca nie rozumieją zbawczej misji Chrystusa. Ponadto w Ewangelii Marka szczególny nacisk kładzie się na kwestię tajemnicy. Zarówno uzdrawiani przez Jezusa chorzy i opętani, jak i sami uczniowie po wyznaniu Piotra otrzymują nakaz milczenia.
Zakończenie
W zakończeniu Ewangelii świętego Marka Jezus objawia się uczniom i daje im nakaz misyjny. Kontrastuje on z wcześniejszymi partiami tekstu, w których Jezus chce zachować swoją tożsamość w tajemnicy. Jak więc wskazuje Harrington, dopiero w perspektywie męki i zmartwychwstania zbawcza misja Jezusa staje się w pełni zrozumiała. Ostatnia scena przedstawia natomiast wniebowstąpienie Chrystusa, którego brak np. u świętego Mateusza.
Najważniejsze wydarzenia
Część I
1. Przygotowania Jezusa do publicznej działalności
a) Chrzest w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela
b) Kuszenie Jezusa
2. Jezus w konfrontacji ze zbiorowością w Galilei
a) Uzdrawianie chorych
b) Cud w Kanie Galilejskiej
c) Powołanie uczniów i wybór Dwunastu
3. Jezus i Jego krewni
a) Nauczanie w przypowieściach
4. Rozesłanie Apostołów z misją nawracania i wypędzania duchów nieczystych
5. Śmierć Jana Chrzciciela i powrót uczniów
6. Jezus i poganie
a) uzdrowienie córki niewiasty Chananejskiej
7. Wyznanie Piotra
Część II
1. Przemienienie Jezusa na górze Tabor
2. Jezus w Jerozolimie
a) Wypędzenie kupców ze Świątyni
b) Proroctwo o zburzeniu Jerozolimy i końcu świata
3. Męka i Śmierć Chrystusa
a) Wyrok Sanchedrynu
b) Ostatnia Wieczerza
c) Modlitwa w Ogrójcu
d) Pojmanie Jezusa i sąd przed Sanchedrynem
e) Trzykrotne zaparcie się Piotra
f) Jezus przed Piłatem
g) Śmierć na krzyżu
4. Zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa