Utwór O naszym gospodarstwie przedstawia obraz rodzinnego obiadu i atmosfery panującej między domownikami. Wiersz ma wyraźnie wskazanych adresatów – są nimi Konstanty i Natalia:
O, zielony Konstanty, o, srebrna Natalio!
Przedmiotem opisu podmiotu jest prozaiczna czynność, jaką jest codzienne spożywanie kolacji. Przy stole cała rodzina może miło spędzić czas i tak naprawdę niewiele do tego potrzeba:
Cała wasza wieczerza dzbanuszek z konwalią;
wokół dzbanuszka skrzacik chodzi z halabardą
Przedmioty znajdujące się w domu tworzą więź miedzy członkami rodziny (np. dzbanek z konwalią), ale tak naprawdę najważniejsze jest łączące ich uczucie miłości, które może zastąpić, każdą, nawet wystawną wieczerzę. Za poczucie bezpieczeństwa i spokój odpowiada właśnie ciepło domowego ogniska.
W wierszu panuje spokojna, bajkowa czy wręcz baśniowa atmosfera – pojawia się nawet postać fantastyczna – skrzat z brodą uplamioną musztardą. O naszym gospodarstwie jest krótką fraszką na temat życia rodzinnego, w której podmiot radośnie chce podzielić się nim z całym światem.