Trybu rozkazującego (Imperative) używamy w celu wydania polecenia, rozkazu, udzielenia rady, wyrażenia prośby czy ogólnego informowania. Spotykamy go zarówno w codziennych rozmowach, jak i w oficjalnych komunikatach.
Tryb rozkazujący tworzony jest przy użyciu bezokolicznika (podstawowej formy czasownika):
Open your books. - Otwórzcie książki.
Stand up. - Wstań.
Watch out! - Uważaj!
W przypadku zakazów bezokolicznik poprzedzony jest przez 'don't' (do not):
Don't go. - Nie idź.
Do not tell anyone. - Nie mów nikomu.
Don't shout. - Nie krzycz.
Przykłady użycia trybu rozkazującego
Rady:
Be careful. - Bądź ostrożny.
Don't let her do it. - Nie pozwól jej tego zrobić.
Apologise to her. - Przeproś ją.
Zakazy:
Don't smoke! - Nie pal!
Do not sit here. - Nie siadać tutaj. (Zakaz siadania.)
Do not enter. - Zakaz wchodzenia.
Prośby:
Help me! - Pomóż mi!
Don't be so rude. - Nie bądź taki niegrzeczny.
Jeśli dodamy słowo 'please', sprawimy, że przekaz będzie łagodniejszy:
(Please) be patient. - (Proszę) bądź ostrożny.
(Please) be alert. - (Proszę) bądź czujny.
Informacje:
Go straight and then turn left. - Idź prosto i skręć w lewo.
Push. - Pchnij/Pchać.
Pull. - Ciągnij/Ciągnąć.