Rzeczowniki angielskie - gramatyka

Rzeczowniki to części mowy określające osoby, zwierzęta, rzeczy i zjawiska. W zdaniu zwykle funkcjonują jako podmiot, dopełnienie lub okolicznik.

1) rzeczownik jako podmiot

My mother is very beautiful. - Moja mama jest bardzo piękna.
The car turned left. - Samochód skręcił w lewo.
Vegetables are good for you. -  Warzywa są dla ciebie dobre.

2) rzeczownik jako dopełnienie

I love coffee. - Kocham kawę.
We saw a great movie. - Obejrzeliśmy wspaniały film.
The have got twins. - Oni mają bliźnięta.

3) rzeczownik jako okolicznik

The book is on the table. - Książka jest na stole.

Rzeczowniki mogą być policzalne (countable) lub niepoliczalne (uncountable). Jak sama nazwa wskazuje, pierwsze można policzyć, a drugie nie. Policzalne są np.: books (książki), teeth (zęby), trees (drzewa), a niepoliczalne np. water (woda), air (powietrze), sugar (cukier).

Books broaden your mind. - Książki poszerzają horyzonty.
How many trees are there in your garden? - Ile drzew jest w twoim ogrodzie?

Air is essential for life. - Powietrze jest niezbędne do życia.
Would you like some sugar? - Czy chciałbyś trochę cukru?

Kolejna kategoria podziału opiera się na „materialności”. Rzeczowniki mogą się bowiem odnosić do rzeczy konkretnych (concrete nouns) jak i abstrakcyjnych (abstract nouns). Za rzeczowniki konkretne uznaje się pojęcia odnoszące się do rzeczy materialnych, namacalnych, które w odróżnieniu od abstrakcyjnych można zobaczyć i dotknąć, np.: dog, book, orange, jeans, sugar. Do abstract nouns zaliczamy natomiast słowa opisujące emocje, stany, cechy, idee, czyli np. love, freedom, inteligence, success, style. Rzeczowniki abstrakcyjne mogą być zarówno policzalne, jak i niepoliczalne.

Istotną kategorię podziału stanowi ponadto powszechność rzeczownika. I tak też wyróżniamy rzeczowniki pospolite (common nouns) oraz nazwy własne (proper nouns). Przykładem common noun może być rzeczownik car, z kolei Rolls-Royce uznamy za proper noun. Podobnie jak w języku polskim, nazwy własne w języku angielskim piszemy z dużej litery. A oto inne przykłady common nouns i proper nouns:

Większość rzeczowników angielskich występuje w liczbie pojedynczej (singular) i mnogiej (plural):

cat - cats
telephone - telephones
bottle - bottles
land - lands
star - stars

Niekiedy rzeczowniki występują tylko w liczbie pojedynczej, np.:

news   politics   economics   

This is a bad news.
Politics is a game.

Inne mają tylko liczbę mnogą, np.:

furniture   jeans  glasses

Where are my glasses?
My new trousers are black.

Dodatkowo wyróżniamy kategorię rzeczowników zbiorowych, takich jak:

a flock of birds - stado ptaków
a bunch of flowers - bukiet kwiatów
a class - klasa (jako grupa ludzi)

W zdaniu występują one z czasownikiem w liczbie pojedynczej:

There is a flock of birds above us.
Our class is going to visit a museum.

Podobnie jak w języku polskim, wyróżniamy trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki. Rodzaj w języku angielskim nabiera jednak znaczenia jedynie w przypadku użycia zaimka. Nie interesuje nas zatem czy poprawnie jest „ten kot” czy „ta parasolka”, gdyż ten/ta zawsze będą tłumaczone jako this. Powiemy natomiast „jego”, „jej” lub „tego”:

her class   her car   her wallet
his house   his trousers   his brother
its colour   its shape   its characteristic

Tym, co znacznie odróżnia rzeczowniki angielskie od polskich, jest deklinacja. W angielskim występują tylko trzy przypadki: mianownik (nominative), dopełniacz saksoński (genitive) i celownik/biernik (objective).

Dopełniacz saksoński (the possessive form of nouns) jest formą dzierżawczą określającą przynależność:

Anna's house   his father's car   parents' advice

Rzeczownikom angielskim w liczbie pojedynczej zwykle towarzyszą przedimki a, an i the:

a circus   a notebook   a chair   a flower   a kitchen
an egg   an orange   an elephant   an umbrella   an apple
the USA  the sun   the weather   the past   the world

Przedimek a używamy przed rzeczownikami zaczynającymi się na spółgłoskę, natomiast an przed rzeczownikami zaczynającymi się na samogłoskę. Dużo jednak zależy od tego, jak czytamy dany wyraz. Na przykład w przypadku wyrazu university używamy przedimka an, gdyż pierwszą głoską którą wymawiamy, jest nie ''u'', tylko ''ju''. The występuje przy rzeczownikach jedynych w swoim rodzaju lub takich co do których oboje rozmówcy nie mają wątpliwości, że mają na myśli ten sam, konkretny rzeczownik.

W niniejszym dziale przedstawione zostały najważniejsze zagadnienia dotyczące tematu rzeczowników angielskich.