Prawdopodobnie najlepszą oceną rządów Oktawian Augusta będzie definicja Pax Romana (pokoju rzymskiego) określanego również jako Pax Augusta – wprowadzony przez pierwszego cesarza oznaczał pokój wewnątrz i na zewnątrz imperium rzymskiego, kiedy to obszar zajmowany przez Rzym był największy, a ekspansja militarna sprowadzona do minimum. Podobnie wyglądały rządy Augusta, którego czasy określano „złotym wiekiem”.
Oktawian wzmocnił swoją pozycje w kraju przyjmując tytuł pierwszego obywatela – priceps civium, stosowany z resztą w całym okresie cesarstwa jako określenie panującego w Rzymie. Od tej nazwy wywodzi się również określenie systemu wprowadzone za czasów rządów Oktawian – pryncypatu. Z jednej strony władza skupiona w rękach jednej osoby, w przypadku Augusta odbiła się pozytywnie na funkcjonowaniu imperium rzymskiego. Zażegnano większość konfliktów wewnętrznych państwa. Z drugiej jednak strony po śmierci Augusta przez Rzym przelała się fala niespotykanego do tej pory terroru, za sprawą następców pierwszego prycepsa – Tyberiusza, Nerona oraz Kaliguli. Zbyt wiele uprawnień zgromadzonych przez Augusta doprowadziło do sytuacji gdzie osoba cesarza stała się praktycznie nietykalna, przy posiadanej w praktyce władzy absolutnej.
Zdecydowanym plusem polityki Augusta była szybko postępująca romanizacja państwa, dzięki niemu Rzym, a dalej również całą Italia zaczęły tworzyć jeden organizm polityczny. Zakończenie przez niego wojen oraz zaprowadzenie względnego pokoju doprowadziło do rozwoju gospodarczego, przy jednoczesnej możliwości awansu społecznego wśród zróżnicowanej społeczności. Ponad to ustabilizował sytuacje dotyczącą prowincji rzymskich – prowincje przestały być eksploatowane poprzez niekończące się kontrybucje oraz daniny.
Poza tym jako pierwszy ustalił granice imperium rzymskiego, czego nie dokonał żadne z poprzednich władców czy też najwyższych urzędników. Pragnął zamknąć państwo w granicach naturalnych. Ostatecznie udało mu się w czasach panowania oprzeć granice państwa w Europie i Azji o wielkie rzeki jak Ren, Dunaj czy też Eufrat, a w Afryce o pustynię. W tych granicach wyznaczonych przez Augusta oparło się imperium rzymskie praktycznie do samego upadku w V w. n.e..
August zasłynął również jako pierwszy budowniczy Rzymu. Pragnął głównie za sprawą budownictwa monumentalnego podkreślić górującą pozycje wiecznego miasta, a co za tym idzie wzbudzić również zadowolenie w społeczeństwie. August przekształcił Rzym w stolice błyszczącą marmurem, coraz częściej stosowanym od czasów jego rządów.
Cesarz wspierał również rozwój sztuk pięknych – w okresie jego panowania działali najwybitniejsi poeci rzymscy Wergiliusz oraz Horacy. Pierwszy z nich związał swój talent z Augustem, stająć się przy tym piewcą nowego porządku wprowadzonego przez Cesarza.