Horacy - biografia i twórczość

Biografia

Rzymski poeta liryczny, ur. 8 grudnia 65 r. p.n.e. w Wenuzji, jako syn wyzwoleńca. Dzięki zaangażowaniu ojca zdobył wszechstronne wykształcenie, studiując m.in. w Rzymie i Grecji - grekę i filozofię. Jako trybun wojskowy w armii Brutusa brał udział w bitwie pod Filippi w 42 r. p.n.e., po której musiał udać się na emigrację. Po amnestii powrócił do Italii i za resztkę pieniędzy ze skonfiskowanego majątku zakupił posadę sekretarza u kwestora. Znajomy poeta, Wergiliusz, wprowadził go wówczas do salonu Mecenasa, zaś możny protektor zapoznał go z cesarzem Augustem i podarował mu posiadłość w Sabinum, dzięki czemu Horacy mógł uprawiać poezję bez obaw o materialną stronę życia.

Jednym z pierwszych wielkich utworów Horacego były „Epody” - cykl krótkich utworów o tematyce politycznej, do której poeta chętnie powracał w późniejszym okresie swojej twórczości, m.in. w „Pieśniach” - zbiorze, w którym obok ód o tematyce miłosnej, biesiadnej i filozoficznej znalazły się również komentarze polityczne. Zwieńczeniem jego drogi artystycznej stały się dwa tomy „Listów”, wśród których znalazł się „List do Pizonów” (znany jako „Sztuka poetycka”), będący fundamentem europejskiej poetyki aż do początku XIX wieku.

Najważniejsze dzieła:

41-30 p.n.e. - „Epody”
40-30 p.n.e. - „Satyry”
23-14 p.n.e. - „Listy”
„Pieśni” (17 r. p.n.e. „Pieśń stulecia”)

Horacy (65 p.n.e - 8 n.e.)