Topos ojczyzny
Topos ojczyzny jako okrętu jest popularny w literaturze, a jego korzenie odnajdujemy już w starożytności. To właśnie Horacy jest jego pomysłodawcą. Ojczyzna (Rzym) zostaje tutaj zestawiona ze statkiem, który zaatakowany płynie dalej i nie zważa na przeszkody. W ten sposób poeta chciał prawdopodobnie wyrazić potęgę Rzymskiego Imperium, które nie mogło pozwolić sobie na upadek, a którego ówczesna sytuacja polityczna była skomplikowana:
O nawo, wracasz na otwarte
morze! Cóż czynisz? Huczą nurty,
trzymaj się portu! Nie widzisz,
że bez wioseł burty,[…]
Potęga Rzymu
Odczytując głębiej metaforę okrętu: poeta zauważa, że Rzym nigdy nie podda się klęsce, nieważne jakimi atakami byłby zagrożony. Dzięki swojej potędze wzrastającej przez wieki, potrafi przeciwstawić się wszelkiej zdradzie. Historia tego państwa pokazuje, że pomimo politycznych sojuszników i tak zawsze musiało liczyć na siebie.
Odniesienie sytuacji przedstawionej w wierszu do starożytnego Rzymu może być jednak tylko naszym domysłem, opartym na znajomości biografii autora. Wszak Horacy tworzy w tekście obraz wzburzonego morza i nawałnicy, który jest zamknięty i nie zawiera w nim żadnych oczywistych aluzji do polityki. Interpretacja ody jako alegorii Cesarstwa Rzymskiego stanowi zatem jedno z pól interpretacyjnych.