Wśród wielkich cesarzy Imperium Rzymskiego wymienia się m.in. Oktawiana Augusta, czy też Marka Aureliusza. Na drugim końcu znajdują się takie postacie jak cesarz Kaligula, którego już starożytni historycy określali słowem – potwór.
Kaligula – Pochodzenie
Urodził się jako Gajusz Juliusz Cezar w roku 12 n.e.. Był synem słynnego dowódcy i bohatera wojennego Germanika oraz Agrypy, wnuczki cesarza Augusta. Imię Kaligula jest w rzeczywistości pseudonimem nadanym mu już w dzieciństwie, oznaczającym dosłownie małe buty – od miniaturowego munduru, jaki nosił podczas kampanii, na którą zabierał go ojciec.
Po śmierci swojej rodziny, został wywieziony przez ówczesnego cesarza Tyberiusza na Capri. Ze względu na młody wiek, władca pogrążony w paranojach o spiskach na swoje życie uznał, że Kaligula oraz jego siostry nie stanowią dla niego zagrożenia (Tyberiusz uważał tak o Germaniku). Młody Kaligula był świadkiem brutalności i nieludzkich zachowań jakich dopuszczał się Tyberiusz.
Kaligula – Lata panowania
Po śmierci Tyberiusza 17 marca 37 r. n.e., Kaligula wraz z synem byłego władcy Gemelusem, stanął na czele Imperium Rzymskiego. Niedługo po objęciu władzy Gemelus zmarł z niewiadomych przyczyn. Kaligula został powitany przez ludzi jako nowy cesarz z wielką radością, głównie ze względu na swojego niepopularnego poprzednika.
Swoje pierwsze działania poświecił naprawie szkód z czasów rządów Tyberiusza. Zawiesił wszelkie rozprawy przeciwko domniemanym zdrajcom oraz pozwolił na powrót wszystkim wygnanym obywatelom.
Kaligula ukończył szereg projektów budowlanych rozpoczętych za czasów Tyberiusza – przebudował liczne świątynie, wybudował latarnie morską w Bolonii, rozpoczął prace nad nowymi akweduktami oraz wzniósł nowy amfiteatr w Pompejach.
Sześć miesięcy po objęciu władzy zachowanie młodego władcy uległo całkowitej zmianie. Wszystko zaczęło się od momentu, kiedy cesarz niemalże zmarł z powodu niewiadomej choroby (możliwe że była to epilepsja). Po tym wydarzeniu opanowała go całkowita paranoja. Zwiększył podatki, które jeszcze pół roku temu obniżył, aby pokryć koszty swoich ekscesów. Wznowił wszystkie procesy oraz nakazy wygnania z czasów swojego poprzednika.
Jego ekstrawaganckie zachowania, w połączeniu z niezwykłym okrucieństwem, nie miały żadnych granic. Swojemu ukochanemu koniowi kazał zrobić obrożę z klejnotów oraz zagroził, że uczyni go konsulem rzymskim.
Podczas swojego panowania przeprowadził kilkanaście bezsensownych kampanii wojennych. W tym – podczas jednej, rozkazał swoim żołnierzom zbierać muszelki na plaży.
Prowadził również zakrojoną na szeroką skalę walkę z ludnością żydowską w Judei. Kiedy Żydzi odmówili mu złożenia hołdu postanowił, że w zemście każe zbudować swój pomnik w Świątyni Jerozolimskiej, jednak ostatecznie został odwiedziony od tego pomysłu.
W końcu po zaledwie czterech latach jako cesarz, w styczniu 41 r. n.e. Kaligula został zamordowany przez członków gwardii pretorianów.