wcześniejsze zapędy filantropijne. Wierzy, że wreszcie nadszedł czas pracy nad własnym szczęściem. Po południu przyjmuje fryzjera i wystroiwszy się we frak opuszcza dom.
Rozdział XVI
Tymczasem w Warszawie zjawia się słynny aktor Rossi – dawna miłość Izabeli. Panna z niecierpliwością czeka na możliwość spotkania z amantem. Pojawia się Wokulski. Cierpliwie wysłuchuje naiwnych wywodów Łęckiego, który spodziewa się dużej sumy za zlicytowaną kamienicę. Rozmowę nawiązuje też Izabela, a wzruszony Wokulski zaprasza ją wraz z ojcem na wystawę do Paryża. Podczas posiłku bohater celowo narusza zasady dobrego zachowania przy stole (je rybę widelcem), co deprymuje kuzynkę Łęckich i wzbudza podziw Izabeli. Po obiedzie panna zaprasza gościa do salonu i dziękuje mu za honorowe zachowanie wobec barona. Wokulski, zupełnie rozkochany w arystokratce, obiecuje stać się jej najwierniejszym powiernikiem.
Rozdział XVII
Bohatera rozpiera szczęście, skutkiem czego sam pragnie uszczęśliwić jak największą ilość ludzi. Po powrocie do domu wielkodusznie daruje dług jednemu z inkasentów. Postanawia też pomóc swojej podopiecznej, którą wysłał do Magdalenek. Wynajmuje Marii pokój u znajomego furmana, mieszkającego na Powiślu i pomaga dziewczynie w zdobyciu pracy w składzie bielizny. Następnego dnia postanawia odwiedzić Krzeszowskiego, ale baron symuluje chorobę i nie przyjmuje gościa. Wkrótce zostaje podpisana umowa pomiędzy Wokulskim i Szlangbaumem, regulująca zasady kupna kamienicy Łęckich. Wieczorem bohater (uprzedzony przez panią Meliton) odbywa spacer po Łazienkach i napotyka Łęckich. Tym razem Izabela oddziela się od towarzystwa, wiodąc Wokulskiego w stronę Pomarańczarni. Ten oczekuje wyznań, ale głównym tematem rozmowy jest przyjazd aktora Rossiego do Warszawy. Łęcka zachwyca się tragikiem i sugeruje, by Wokulski udał się na jego przedstawienie. Bohater obiecuje pojawić się w teatrze, a w duchu planuje zgotować Rossiemu owacje.
Rozdział XVIII
Rzecki jest zdumiony zachowaniem subiektów, którzy wychodzą wcześniej z pracy tylko po to, by wziąć udział w spektaklu z udziałem Rossiego. Pewnego wieczoru, pomimo sprzeciwu, on sam zostaje zmuszony przez Wokulskiego do wyjścia do teatru (przyjaciel wręcza mu także album, który ma podarować aktorowi). Zniesmaczony Rzecki, chcąc nie chcąc, udaje się na spektakl. Zawstydzony oddaje swoje miejsce i album znajomemu, a sam siada z tyłu. Podczas przedstawienia Ignacy dostrzega Wokulskiego i Łęcką, odnosi też wrażenie, że przyjaciel dyryguje klakierami. Wzburzony, powraca do domu. Rankiem otrzymuje dwa anonimowe listy, z których dowiaduje się o zakupie kamienicy Łęckich przez przyjaciela. Zaniepokojony postanawia zbadać tą sprawę. Niepokój wzrasta po rozmowie z Mraczewskim, twierdzącym że „Stach” odrzucił właśnie propozycję wspólnego wyjazdu do Paryża (i zarobku) z Suzinem. Rzecki podejrzewa, że przyjaciel zaplątał się w „polityczną aferę”. Następnego dnia Ignacy udaje się na miejsce licytacji kamienicy. Jest świadkiem rozpaczliwych prób Krzeszowskiej, która chce kupić dom. Zainteresowani kupnem są zgodni co do tego, że kamienica nie ma większej wartości. Po krótkiej licytacji – ku rozczarowaniu Łęckiego – posiadłość zostaje zakupiona przez Szlangbauma za 90 tys. rubli.
Rozdział XIX
Po powrocie do domu Rzecki stara się namówić Wokulskiego do wyjazdu z Suzinem. Ten nie jest zainteresowany wyjazdem, daje jasno do zrozumienia, że na pierwszym miejscu stawia uczucie do Izabeli. Pojawia się Łęcki, opowiada Wokulskiemu o licytacji, żaląc się na – jego zdaniem – zbyt niską cenę, jaką osiągnął dom. Niewzruszony Wokulski pociesza