Restauracja monarchii we Francji dzięki ustaleniom Kongresu Wiedeńskiego ponownie przyznała koronę władcom z dynastii Burbonów, najpierw Ludwikowi XVIII, później zaś, po jego śmierci, Karolowi X (od 1824). Nowy władca, brat poprzedniego monarchy, był w przeciwieństwie do niego znacznie mniej elastyczny i daleko bardziej konserwatywny. Nie potrafił zjednać sobie nowej elity, powstałej po rewolucji, wyraźnie faworyzując „starą” arystokrację. Nie zamierzał też przestrzegać konstytucji i dążył wyraźnie do ponownego wprowadzenia rządów absolutnych. Jego dążenia zbiegły się w czasie z poważnym kryzysem gospodarczym, który dotknął Francję i spowodował wzrost niezadowolenia.
Punktem zapalnym, który doprowadził do wybuchu rewolucji była próba rozwiązania Izby Deputowanych w lipcu 1830 roku, połączona z wprowadzeniem cenzury i drobnymi, ale ograniczającymi prawa obywateli zmianami. W wyniku tych postanowień doszło w Paryżu do wybuchu rewolucji. Po 3 dniach walk („Trzy dni chwały”) 27-29.07.1830 król abdykował.
Powołano nowy rząd republikański, jednakże nastroje promonarchistyczne były ciągle bardzo silne w społeczeństwie. Ostatecznie, po długich naradach zdecydowano się jednak utrzymać monarchię i przekazać koronę władcy o poglądach liberalnych, Ludwikowi Filipowi I Orleańskiemu.
Rewolucja lipcowa we Francji (1830) - przyczyny, przebieg, skutki
Polecamy również:
-
Wojna o niepodległość Grecji - przyczyny, najważniejsze wydarzenia, skutki
Od upadku Cesarstwa Bizantyjskiego Grecja wchodziła w skład Imperium Osmańskiego, będąc jedną z jego głównych części składowych. Mimo wielu wieków Grecy nie zlali się jednak z żywiołem tureckim i zachowali swoją odrębność kulturową i narodową, jak również marzenia o niepodległości. Więcej »
-
Rewolucja belgijska (1830) - przyczyny, przebieg, skutki
Jednym z postanowień Kongresu Wiedeńskiego w sprawie nowego podziału terytorialnego Europy było utworzenie Królestwa (Zjednoczonych) Niderlandów, w skład którego wchodziły tereny obecnej Belgii i Holandii. Nowe państwo było jednak rządzone dosyć nieudolnie przez słabego władcę, jakim był... Więcej »
-
Powstanie dekabrystów w Rosji (1825) - czym było, przyczyny, przebieg, skutki
Aleksander I, panujący w latach 1801-1825, w początkowym okresie rządów wydawał się być carem o liberalnych poglądach, zdolnym do zreformowania państwa w duchu swobód obywatelskich. Okazało się jednak, że car z biegiem lat coraz bardziej odchodził od idei przyświecających pierwszym latom jego panowania. Więcej »