Jednym z postanowień Kongresu Wiedeńskiego w sprawie nowego podziału terytorialnego Europy było utworzenie Królestwa (Zjednoczonych) Niderlandów, w skład którego wchodziły tereny obecnej Belgii i Holandii. Nowe państwo było jednak rządzone dosyć nieudolnie przez słabego władcę, jakim był Wilhelm I. Ograniczał on swobody obywatelskie, jednocześnie otwarcie wspierając ludność protestancką. Godziło to w belgijski człon jego państwa, gdzie zdecydowanie dominowali katolicy.
Inspiracją dla powstańców belgijskich były w pewnym stopniu wydarzenia we Francji, gdzie doszło do zmiany na tronie w wyniku rewolucji lipcowej. 25.08.1830 roku, doszło do zamieszek w Brukseli, wywołanych patriotycznym przedstawieniem w operze. Próba zażegnania konfliktu pokojowo spełzła na niczym wobec oporu króla w sprawie ustępstw, nie był on jednak w stanie pokonać powstańców w walce i zdusić rebelię siłą. Wkrótce, 27.09. Belgowie utworzyli rząd tymczasowy, zaś 18.11. ogłosili niepodległość. Wojska niderlandzkie zostały pobite, także dzięki pomocy Francji.
Państwa Świętego Przymierza planowały początkowo interwencję po stronie Wilhelma I, ostatecznie jednak uznały niepodległość Belgii. Ostateczne uznanie niepodległości Belgii to rok 1839.
Rewolucja belgijska (1830) - przyczyny, przebieg, skutki
Polecamy również:
-
Wojna o niepodległość Grecji - przyczyny, najważniejsze wydarzenia, skutki
Od upadku Cesarstwa Bizantyjskiego Grecja wchodziła w skład Imperium Osmańskiego, będąc jedną z jego głównych części składowych. Mimo wielu wieków Grecy nie zlali się jednak z żywiołem tureckim i zachowali swoją odrębność kulturową i narodową, jak również marzenia o niepodległości. Więcej »
-
Rewolucja lipcowa we Francji (1830) - przyczyny, przebieg, skutki
Restauracja monarchii we Francji dzięki ustaleniom Kongresu Wiedeńskiego ponownie przyznała koronę władcom z dynastii Burbonów, najpierw Ludwikowi XVIII, później zaś, po jego śmierci, Karolowi X (od 1824). Nowy władca, brat poprzedniego monarchy, był w przeciwieństwie do niego znacznie mniej... Więcej »
-
Powstanie dekabrystów w Rosji (1825) - czym było, przyczyny, przebieg, skutki
Aleksander I, panujący w latach 1801-1825, w początkowym okresie rządów wydawał się być carem o liberalnych poglądach, zdolnym do zreformowania państwa w duchu swobód obywatelskich. Okazało się jednak, że car z biegiem lat coraz bardziej odchodził od idei przyświecających pierwszym latom jego panowania. Więcej »