Fryderyk Wilhelm I - panowanie i reformy

Fryderyk Wilhelm I Hohenzollern panował w Prusach pomiędzy rokiem 1713 a 1740. Za jego czasów Prusy były jeszcze państwem względnie młodym, świeżo co utworzonym z połączenia dwóch terytoriów należących do Hohenzollernów – Brandenburgii i Prus Książęcych. To właśnie Fryderyk Wilhelm I położył podwaliny pod późniejszą wielkość Prus.

Jest on nazywany „królem – sierżantem”, ze względu na swoje zamiłowanie do armii i wojskowego drylu. Naczelną cechą jego polityki było wzmacnianie armii, kosztem innych wydatków państwowych, a nawet własnego komfortu. Fryderyk Wilhelm starał się znajdować oszczędności wszędzie, ograniczył m.in. wydatki dworu królewskiego do minimum. Większą część budżetu państwa pochłaniała armia. Wprowadzony w 1721 roku obowiązek odbycia służby wojskowej pozwolił na znaczne zwiększenie możliwości mobilizacyjnych armii. Całe państwo zostało podzielone na kantony, z których to dokonywano poboru. Szlachta pruska była, podobnie jak w Rosji Piotra Wielkiego, zobowiązana do służby wojskowej. Większość urzędników państwowych musiało albo należeć czynnie, albo być weteranami armijnymi. Stąd też mówi się często, że za panowania Fryderyka Wilhelma I Prusy były państwem przypisanym do armii, a nie na odwrót. Mimo to w czasie swojego panowania Fryderyk Wilhelm nie toczył prawie wojen, poszerzając swoje tereny tylko o Szczecin i Pomorze Zachodnie, zdobyte na Szwedach w końcowym etapie Wielkiej Wojny Północnej.

Oprócz swoich militarnych zapędów Fryderyk Wilhelm był również dobrym administratorem. Utworzył on w 1723 Generalny Dyrektoriat sprawujący funkcję zarządcy terytorium królestwa. Utworzono także w 1728 roku Ministerstwo Gabinetowe - organ odpowiedzialny za politykę zagraniczną i Ministerstwo Sprawiedliwości. W wyniku reformy administracyjnej kraj podzielono na okręgi, zarządzane przez Kamery Wojny i Domen. Król aktywnie popierał również rozwój manufaktur i handlu, jednakże nie cenił sobie nauki ani sztuki. Był człowiekiem na wskroś praktycznym.

Działania Fryderyka Wilhelma przygotowały jego synowi, Fryderykowi II, możliwość zarządzania silnym, sprawnym i mającym ogromny potencjał państwem, gotowym do walki o dominację w Europie.