Seria reform spowodowanych rozprzestrzenianiem się idei oświeceniowych w całej Europie nie ominęła też carskiej Rosji. Głównym reformatorem w tym państwie był Piotr I Wielki (1672-1725), który przeprowadził je przez szereg reform i niejako zbliżył do zachodniego świata.
W 1697 roku Piotr I wyruszył na zachód Europy pod pretekstem udziału w poselstwie, którego celem było zjednanie mocarstw europejskich w walce z Turcją. Rzeczywiście jednak celem władcy było też zaznajomienie się z techniką i kulturą państw Zachodu. Owa podróż trwała do wybuchu w Rosji buntu strzelców, które zmusiło Piotra I do powrotu.
Bardzo ważnym elementem przemian, które dokonały się za panowania Piotra Wielkiego było przeorganizowanie armii cesarskiej na wzór zachodni. Po doprowadzeniu tych zmian do końca, car przystąpił w 1700 roku do wojny przeciw Szwecji, w której pomogły mu Saksonia, Brandenburgia oraz Dania. W pierwszym etapie konfliktu, Rosja poniosła klęskę w Inflantach. Nie przeszkodziło to jednak w dalszym wzmacnianiu rosyjskiego potencjału militarnego, co pozwoliło w 1709 roku na zwycięstwo w bitwie pod Połtawą.
Car Rosji doprowadził też do szeregu zmian w obyczajowości Rosjan, starając się maksymalnie "zeuropeizować" szlachtę. Szlachetnie urodzeni stali się prawdziwmy sługami państwa i jego władcy. Ambitny car dbał o rozwój przemysłowy i gospodarczy, czerpiąc wzorce z podróży po zachodzie Europy i sprowadzając zagranicznych inżynierów. Oprócz tego przeprowadzał reformy prawne, jak równiez rozbudowywał szkolnictwo, zakładając m.in. Petersburską Akademię Nauk. W rezultacie jego działań Rosja stała się prawdzią częścią Europy i wielką potęgą.