Andrzej Kmicic – jeden z głównych bohaterów „Potopu” Henryka Sienkiewicza – jest jedną z najciekawszych i najbarwniejszych postaci wykreowanych przez tego autora. Życie Kmicica pełne jest dramatyzmu, a swoją postawą często udowadnia, że gotów jest do heroicznych poświęceń. Zazwyczaj określany jest on mianem postaci dynamicznej, gdyż w trakcie rozwoju akcji przechodzi przemianę, która sprawia, że staje się zupełnie innym człowiekiem.
Andrzej Kmicic - wygląd zewnętrzny
Kmicic był młodym i dobrze zbudowanym mężczyzną, noszącym charakterystycznie wygolone włosy („po szlachecku”) oraz typowy dla reprezentowanego przez siebie stanu wąs. Szczególną uwagę zwracały jego siwe oczy oraz oblicze zdradzające zawziętość. Z czasem jego wygląd ulega zmianie – na ciele wojownika pojawiają się blizny (pojedynek z Wołodyjowskim, rana postrzałowa), z twarzy znika zawadiackie nieokrzesanie, ustępując miejsca spokojowi i rozwadze. Kolejne doświadczenia oddziałują na bohatera tak głęboko, że w jednym z ostatnich fragmentów dzieła zostaje opisany w następujący sposób:
(...) przy czerwonym blasku miesiąca widać było doskonale jego twarz białą i spokojną, jakby z marmuru wykutą lub zlodowaciałą pod tchnieniem