Zjednoczenie Niemiec (1990) - historia, skutki. Upadek muru berlińskiego

Panujący od zakończenia II wojny światowej podział Niemiec na dwa państwa wydawał się trwały i niewzruszony aż do końca lat 80. XX wieku. Niemcy były wtedy rejonem kluczowym i ważnym strategicznie dla obydwu bloków militarnych – NATO i Układu Warszawskiego, stąd też wątpliwe było, by którakolwiek ze stron wyrzekła się kontroli nad „swoją” częścią Niemiec. Oczywiście, podział ów sprawiał najwięcej kłopotów samym Niemcom. Podziale i rozerwaniu uległy dawne więzi kulturowe i gospodarcze, a wiele rodzin zostało trwale rozdzielonych. Symbolem podziału stał się oczywiście Mur Berliński, a kolejne pokolenia niemieckiej młodzieży marzyły o jego rozebraniu.

Okazją do zmiany sytuacji Niemiec stało się wyraźne osłabienie pozycji ZSRR za rządów Michaiła Gorbaczowa, który od początku lat 80. bezskutecznie próbował reformować ustrój bloku wschodniego. W roku 1989 pozycja ZSRR była na tyle słaba, że politycy obydwu krajów niemieckich mogli zacząć otwarte rozmowy na temat możliwości zjednoczenia. Faktyczne połączenie obydwu krajów poprzedziły międzynarodowe konferencje „2+2” (w której uczestniczyły  państwa niemieckie, ZSRR i USA) i „2+4 "(gdzie oprócz wymienionych przedstawicieli miały także  Wielka Brytania i Francja). Ostatecznie, za zgodą  wielkich mocarstw, do zjednoczenia Niemiec doszło oficjalnie  2 października 1990  roku.  Mur berliński został spontanicznie rozebrany przez ludność Berlina jeszcze 10 listopada 1989 roku, nieoficjalnie kończąc podział miasta. Niemcy zostały zjednoczone.

Połączenie się państw niemieckich w jedno spowodowało narodziny (lub też odrodzenie) silnego organizmu państwowego w centralnej Europie, który już wkrótce zaczął wywierać przemożny wpływ na pozycję Europy i tworzenie się Unii Europejskiej. Niemcy znacznie wzmocniły swoją pozycję na arenie międzynarodowej. Z drugiej jednak strony połączenie się Zachodu z dużo biedniejszym Wschodem wywołało powazne problemy ekonomiczne i konieczność inwestowania wielkich sum pieniędzy we wschodnie landy, by wyrównać ich poziom gospodarczy z  resztą kraju – proces ten trwa zresztą do dzisiaj.