Otto von Bismarck - biografia, polityka, dokonania

Otto von Bismarck (1815-1898) należy do jednych z najważniejszych i najciekawszych postaci XIX wieku. Był on najważniejszym twórcą Cesarstwa Niemieckiego, politykiem, kanclerzem Rzeszy i szarą eminencją na dworze króla pruskiego i, później, cesarza niemieckiego.

Urodzony w roku 1815 w Schönhausen na Pomorzu, wywodził się ze starej rodziny szlacheckiej. Studiował prawo na uniwersytecie  w Getyndze i Berlinie, będąc członkiem korporacji studenckiej (związku młodzieży charakterystycznego dla niemieckich uczelni wyższych). Po zakończeniu studiów rozpoczął pracował przez jakiś czas w sądownictwie, zajmował się także doglądaniem majątków rodzinnych.

W czasie Wiosny Ludów był jednym z delegatów do parlamentu we Frankfurcie, którego był dosyć aktywnym uczestnikiem. Prawdopodobnie to tam po raz pierwszy zaczął myśleć realnie o możliwościach zjednoczenia całych Niemiec, w opcji najbardziej korzystnej dla jego kraju, a więc tzw. „małoniemieckiej” (z Prusami jako głównym krajem, w przeciwieństwie do opcji „wielkoniemieckiej”, widzącej w tej roli Austrię). Co ciekawe jednak, w trakcie obrad wypowiadał się jako przeciwnik zjednoczenia.

Po zakończeniu Wiosny Ludów Bismarck dalej rozwijał swoją karierę polityczną, pnąc się powoli po kolejnych szczeblach drabiny urzędniczej. Przez osiem lat był posłem w parlamencie frankfurckim, później zaś starano się go odsunąć na boczny tor, wysyłając na prestiżowe, ale oddalające od kraju stanowisko ambasadora, najpierw w Rosji, później zaś w Paryżu. Bismarck dobrze wykorzystał ów czas, zbierając informacje o tych państwa i zawierając różne, ważne znajomości.

W 1862 roku Bismarck został ostatecznie mianowany premierem Prus. Od tego momentu mógł realizować swoje coraz bardziej ambitne cele. Bismarck był konserwatystą i monarchistą, który spoglądał na politykę i wojnę bardzo cynicznie, nie wahając się przed żadną akcją, która mogła przynieść korzyści państwu. Uważał on ruchy socjalistyczne za wrogów państwa, jednak jednocześnie jako pierwszy przeprowadził szereg reform poprawiających sytuację socjalną pracowników, głównie w celu wytrąceniu przeciwnikom politycznym wszystkich argumentów.

W latach 1864 – 1871 przeprowadził serię wojen, kolejno z Danią, Austrią i Francją, co doprowadziło do zrealizowania jego marzenia – zjednoczenia Niemiec w Cesarstwo. Bismarck jako kanclerz Rzeszy wyróżniał się dalej wielkim wyczuciem politycznym i umiejętnościami trafnej oceny polityki. Dążył on do zabezpieczenia Niemiec przez sieć sojuszy z najsilniejszymi krajami w Europie przeciwko Francji, co pozwoliłoby Niemcom stać się gwarantem pokoju w Europie (słynny system bismarckowskich sojuszy).

Upadek kanclerza wydarzył się za panowania Wilhelma II, kiedy to Bismarck, skłócony z młodym cesarzem, został odsunięty od władzy w roku 1890. Zmarł 30.07.1898 roku.