Klemens Lothar von Metternich-Winneburg urodził się 15.05.1773 roku w Koblencji. Pochodził z arystokratycznej niemieckiej rodziny o długich tradycjach. Studiował w Strasburgu, później zaś, po wybuchu rewolucji francuskiej, w Moguncji. Od roku 1797 pracował w austriackiej służbie dyplomatycznej, był w latach 1801 - 1809 posłem w Saksonii, Prusach i Francji. W 1809 roku negocjował z Francuzami warunki podpisania traktatu pokojowego po przegranej kampanii przeciwko Napoleonowi. Od tego też roku był ministrem spraw zagranicznych Austrii.
W latach 1814 - 1815 był jednym z organizatorów Kongresu Wiedeńskiego, jak również ważnym jego uczestnikiem. Był, wraz z carem Rosji Aleksandrem I, inicjatorem powołania Świętego Przymierza. Wpływal też na przebieg rozmów i tworzenie zasad, jakie przyświecały uczestnikom Kongresu. W uznaniu swoich sukcesów został mianowany kanclerzem w roku 1821.
Lata 1815 - 1848 są nazywane w Austrii Erą Metternicha, bowiem wpływ owego polityka na monarchię był ogromny. Okres jego rządów to utrwalenie konserwatywneo i katolickiego nurtu, na gruncie którego chciał utrwalić stabilizację państwa. Był przez to znienawidzony przez siły liberalne i republikańskie, jak również mniejszości żyjące w Cesarstwie.
W roku 1848, w wyniku Wiosny Ludów został zmuszony do rezygnacji po rewolucji w Wiedniu. Wyjechał wtedy przejściowo do Anglii. Wrócił na dwór cesarski w 1852 roku i był nieoficjalnym doradcą cesarza, aż do swojej śmierci 11.06.1859 roku.