Dwight Eisenhower - biografia, polityka, Doktryna Eisenhowera

Dwight David Eisenhower urodził się 14 października 1890 roku w Denison, na terenie Stanów Zjednoczonych. Pochodził z protestanckiej rodziny niemieckich emigrantów, wpajających mu w młodości ideały protestanckiego stylu życia – prostego i surowego. Zdobywał wykształcenie w lokalnych szkołach, przejawiając zainteresowanie sportem i naukami humanistycznymi. W 1911 roku zdecydował się podjąć karierę w armii. Wstąpił do prestiżowej szkoły wojskowej w West Point, zaś w 1925 roku uzupełnił swoje wykształcenie o Akademię Sztabu Generalnego. Nie brał udziału w I wojnie światowej, mimo to od lat 30. był coraz bardziej zauważany przez swoich dowódców jako obiecujący oficer. Przyczyniło się to do serii jego awansów. 3 października 1941 roku został mianowany generałem brygady. Niespełna trzy miesiące później Stany Zjednoczone włączyły się do II wojny światowej.

„Ike” (przezwisko, które przylgnęło do niego równie mocno jak imię) początkowo pracował w Waszyngtonie, w roku 1943 został jednak wysłany do Europy. Uczestniczył w walkach w Afryce Północnej i przygotowaniu planu inwazji na Włochy. W roku 1944 brał też udział w planowaniu i dowodzeniu otwarciem drugiego frontu i inwazją Sprzymierzonych we Francji. Został też mianowany naczelnym dowódcą sił alianckich w Europie (Supreme Allied Commander of the Allied Expeditionary Force ). W czasie swojej drugowojennej kariery dał się poznać jako bardzo dobry dowódca, lubiany zarówno przez własnych żołnierzy, jak i opinię publiczną. Po pokonaniu Niemiec pozostał jakiś czas w siłach okupujących byłą III Rzeszę.

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych Eisenhower postanowił zaangażować się w politykę. Wprawdzie odmówił uczestnictwa w wyborach z 1948 roku, jednakże już w 1952 podjął walkę o urząd prezydenta, startując z ramienia partii Repubikanów. W tym samym roku stał się 34. prezydentem USA.

Jako prezydent Eisenhower doprowadził do zakończenia wojny koreańskiej, w czym pomogła mu niewątpliwie śmierć Stalina. Eisenhower był wrogiem komunizmu, ukrócił jednak tzw. „polowania na czarownice”, czyli manię szpiegowską panującą w latach 50. Jednocześnie zaś sformułował nowe cele polityki zagranicznej i wewnętrznej – tzw. Doktrynę Eisenhowera. Jej istotą była koncepcja, że ówcześnie największym zagrożeniem jest zaangażowanie ZSRR na Bliskim Wschodzie i w Azji, stąd też trzeba je zwalczać wszelkimi możliwymi sposobami, czy to popierając reżimy wrogie komunizmowi, czy też dostarczając broni i wsparcia opozycji antykomunistycznej. Eisenhower rozpoczął również wyścig zbrojeń nuklearnych, znacznie zwiększając inwestycje na tym polu, w 1957 roku zaś utworzył NASA, rozpoczynając oficjalnie wyścig kosmiczny.

W roku 1961, po zakończeniu swojej kadencji prezydenckiej, przeszedł na faktyczną, polityczną emeryturę. Resztę życia spędził w spokoju, nie angażując się w światową politykę. Zmarł 28 marca 1968 roku w Waszyngtonie, z przyczyn naturalnych.