Rozdział I
Wokulski w pośpiechu wybiera się do Paryża. Na miejscu wita go uradowany Suzin i obiecuje udział w interesie, który przyniesie ogromne zyski (zakup statków kupieckich). Wokulski zostaje ulokowany w Grand Hotelu. Bohater, wciąż wzburzony ostatnim spotkaniem z Izabelą, chce za wszelką cenę wyzbyć się rozpaczliwych myśli. Rozpoczyna zwiedzanie Paryża. Miasto robi na nim duże wrażenie, ale jednocześnie go przytłacza. Ponadto bohater widzi w każdej napotkanej kobiecie Łęcką. Po powrocie do hotelu Wokulskiego czekają spotkania z kolejnymi dziwnymi interesantami. Pojawiają się pospolici oszuści, hazardziści i baronowa, która chce sprzedać jakieś cenne informacje. Zniesmaczony Wokulski przepędza gości i udaje się na kolejny spacer, tym razem na Pola Elizejskie. Po powrocie bierze udział w sesji handlowej jako przedstawiciel Suzina. Kolejne dni upływają mu na zwiedzaniu miasta (odbywa lot balonem). Powracają też wspomnienia o Łęckiej, które pogłębiają depresję bohatera. Wokulski pije i stara się korzystać ze wszystkich atrakcji wielkiego miasta. Porównuje Paryż z Warszawą, dochodząc do wniosku, że polskie społeczeństwo niszczy każdego indywidualistę.
Rozdział II
Pewnego dnia bohatera odwiedza ciekawa postać, poszukująca sponsora dla swoich badań. Profesor Geist pojawia się z propozycją sprzedaży materiału wybuchowego. Wokulski odmawia, ale ciekawią go inne doświadczenia przeprowadzane przez chemika. Ten twierdzi, że udało mu się zmniejszyć ciężar gatunkowy metalów. Wokulski wątpi, ale tego samego dnia Geist pokazuje mu materiały, które potwierdzają jego tezę. Wyjaśnia, że prawdziwym celem jego badań jest otrzymanie metalu lżejszego niż powietrze. Spotkanie kończy się zaproszeniem Wokulskiego do laboratorium. Wieczorem bohater bierze udział w pokazie hipnozy. Jedna ze sztuczek (wmówienie medium miłości do przedmiotu) porusza go tak mocno, że chce ją sprawdzić na samym sobie. Pomimo starań, mistrzowi nie udaje się zahipnotyzować Wokulskiego. W tym samym czasie bohater postanawia spełnić prośbę Rzeckiego i dowiedzieć się czegoś o zaginionym mężu Stawskiej. Odwiedza baronową, która wcześniej oferowała mu swoje usługi i płaci jej za odszukanie zaginionego. Przybywa też do domu Geista. Laboratorium i śmiałe plany wynalazcy robią wielkie wrażenie na Wokulskim. Geist odkrywa jego tajemnicę (pragnienie śmierci), namawia do porzucenia złudzeń i przyłączenia się do badań. Na pożegnanie daje bohaterowi metalową blaszkę o dziwnych właściwościach (jest lżejsza od wody) i prosi o przemyślenie swojej oferty. Wokulski jest już zdecydowany na pozostanie w Paryżu, jednak po powrocie do hotelu odbiera list od prezesowej. Kobieta prosi go o powrót do kraju i sugeruje możliwość pogodzenia się z Łęcką. Wokulski błyskawicznie decyduje się na wyjazd z Francji.
Rozdział III
Po powrocie do Warszawy bohater zastaje drugi list od prezesowej z zaproszeniem na przyjazd do jej wiejskiej posiadłości. Podczas podróży pociągiem nawiązuje znajomość z sędziwym baronem Dalskim. Starzec opowiada o swoich zaręczynach z panną Eweliną Janocką – młodziutką wnuczką prezesowej. Naiwne wywody Dalskiego zaślepionego miłością robią przykre wrażenie na Wokulskim, który nie wierzy w szczerość uczuć młodej kobiety. Zachowanie schorowanego starca przypomina mu jego własny stosunek do Łęckiej.
Rozdział IV
Na dworcu po podróżnych przyjeżdża powóz z grupą gości prezesowej: narzeczoną barona, Ochockim, Starskim, panią Wąsowską i Felą Janocką. Dalski z entuzjazmem wita pannę Ewelinę. Kobiety są zainteresowane Wokulskim, ten z kolei jest zaniepokojony obecnością Starskiego. Prezesowa