Nikita Chruszczow - radziecki polityk, a także dyktator. Był I sekretarzem Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, premierem ZSRR oraz generałem porucznikiem Armii Czerwonej. Dowiedz się więcej.
Nikita Chruszczow - młodość
Nikita Siergiejewicz Chruszczow urodził się 15 kwietnia 1894 roku w Kalinówce, na terenie Imperium Rosyjskiego. Pochodził z biednej chłopskiej rodziny, zajmującej się pracą na roli. Stąd też otrzymał jedynie najbardziej podstawowe, czteroletnie wykształcenie. W młodości imał się różnych prac dorywczych na wsi. Nieco później przeniósł się do miasta i rozpoczął pracę w zakładach metalurgicznych w Doniecku.
Nikita Siergiejewicz Chruszczow - początki działalności politycznej
W czasie I wojny światowej i wojny domowej w Rosji jednoznacznie opowiedział się za komunistami. W roku 1918 wstąpił do WKP(b). W latach 20. został wysłany do Moskwy, by jako obiecujący politycznie „narybek” przejść szkolenie partyjne i ideologiczne.
Aż do lat 30 Chruszczow był niezbyt znanym członkiem partii, pełniącym stanowisko I sekretarza USRR, w praktyce „zarządcy” regionalnego. Pracując na Ukrainie, był jednym z podwykonawców planów przesiedlenia Ukraińców i walki z ich świadomością narodową. W latach 1934-1935 jako współpracownik Stalina organizował i jest faktycznie jednym ze współodpowiedzialnych za wywołanie Wielkiego Głodu. Podczas II wojny światowej Chruszczow działał politycznie w przyfrontowych organizacjach partyjnych. Po wojnie działał w moskiewskich strukturach partyjnych, będąc jednym z wielu współpracowników Stalina. Stalin widział w młodym Chruszczowie ambitnego karierowicza, którego można wykorzystać do swoich celów, zwłaszcza po planowanej na lata 50. kolejnej fali czystek na najwyższych stanowiskach.
Kariera polityczna Nikity Chruszczowa i jego upadek
W czasie walki o władzę po śmierci Stalina (1953) Chruszczow stanął na czele przeciwników Berii i ostatecznie udało mu się zostać nowym I sekretarzem. Początek jego władzy to tzw. odwilż postalinowska, gdzie znacząco zredukowano skalę i surowość represji, jak również zrehabilitowano wiele ofiar terroru. Kulminacją tych działań był wygłoszony na XX Plenum KPZR tajny referat „O kulcie jednostki”, gdzie oględnie potępiano politykę Stalina.
Mimo owych pozytywnych decyzji Chruszczow podjął również dużą liczbę błędnych założeń gospodarczych. Jednym z jego najsłynniejszych posunięć było upowszechnienie hodowli kukurydzy, co na dłuższą metę okazało się nieopłacalne ekonomicznie. Inwestował w rozwój budownictwa i próbował beskutecznie reformować system gospodarczo-administracyjny kraju.
Chruszczow prowadził również ciągle ostrą walkę ideologiczną z Zachodem. Za jego czasów, w roku 1955, utworzono Układ Warszawski, sowiecką odpowiedź na NATO. W roku 1962 oba bloki znalazły się na krawędzi wojny domowej spowodowanej kryzysem na Kubie, gdzie ZSRR próbowało zainstalować swoje wyrzutnie. Prestiżowa porażka Chruszczowa, który ostatecznie zgodził się na wycofanie rakiet, doprowadziła do spadku poparcia dla jego polityki na Kremlu. W wyniku cichego przewrotu w roku 1964 Chruszczow został odsunięty od realnej władzy, a jego miejsce zajął Leonid Breżniew.
Chruszczow zmarł w odosobnieniu 11.09.1971 roku.