Perpetuum mobile jest teoretyczną maszyną, umożliwiającą nieustanną pracę.
Perpetuum mobile pierwszego rodzaju to teoretyczna maszyna, wytwarzająca większą ilość energii niż ilość, którą sama zużywa w wyniku pracy. Maszyna ta miałaby samonapędzający się mechanizm (nie wymagałaby pobierania energii z zewnątrz). Gdyby maszyną tą był silnik spalinowy to zużywałby paliwo wyłącznie do rozruchu, a następnie pracowałby nieustannie bez dostarczania energii.
Maszyna taka jednak byłaby niezgodna z I zasadą termodynamiki.
Perpetuum mobile drugiego rodzaju to teoretyczna, cykliczna maszyna, zamieniająca energię termiczną w pracę mechaniczną. Gdyby maszyną tą był silnik cieplny to pobierając ciepło z otoczenia zamieniałby je całkowicie na pracę (nie oddawałby więc ciepła do otoczenia), bez wzrostu całkowitej entropii. Silnik ten posiadałby 100% sprawność.
Maszyna ta byłaby zgodna z I zasadą termodynamiki, jednak z II zasady termodynamiki wynika, iż zbudowanie takiej maszyny nie jest możliwe, gdyż przemiana, w której ciepło pobierane jest w całości przetwarzane na pracę nie istnieje.
