Trawienie jest to złożony proces chemiczny polegający na rozkładzie substancji wielkocząsteczkowych do prostszych substancji małocząsteczkowych, które mogą być wchłonięte do krwi. Trawienie zachodzi etapowo przy udziale różnych enzymów hydrolitycznych, czyli hydrolaz.
Glukozydazy, to enzymy trawienne, które odpowiadają za rozkład wiązania glikozydowego w disacharydach, oligosacharydach i polisacharydach.
Trawienie cukrów rozpoczyna się w jamie ustnej przy udziale amylazy ślinowej, która jest wydzielana przez ślinianki. Enzym ten w obojętnym środowisku (pH ok. 7) rozkłada wielocukry (np. skrobię, glikogen) na krótsze łańcuchy wielocukrowe i maltozę.
W żołądku kwaśne pH (1,8-2,3) hamuje dalszy proces trawienie cukrów, który jest wznowiony po przejściu masy pokarmowej, do pierwszego odcinka jelita cienkiego – dwunastnicy. Obecna tutaj amylaza trzustkowa (wydzielana, jak sama nazwa wskazuje przez trzustkę) działając na tej samej zasadzie co amylaza ślinowa, odczepia cząsteczki maltozy od niestrawionych wielocukrów oraz krótszych łańcuchów cukrowych.
W dalszych odcinkach jelita cienkiego, przy udziale enzymów wydzielanych przez jego ściany, odbywa się rozkład maltozy oraz innych dwucukrów:
• maltoza, jest rozkładana przez maltazę do dwóch cząsteczek glukozy;
• laktoza, jest rozkładana przez laktazę do glukozy i galaktozy;
• sacharoza, jest rozkładana przez sacharazę do glukozy i fruktozy;
Glukoza będąca końcowym produktem trawienia cukrów jest wchłaniana do naczyń krwionośnych kosmków jelitowych. Stąd żyłą wrotna jest transportowana do wątroby. Dalszy los glukozy zależy od aktualnego zapotrzebowania organizmu. Glukoza rozprowadzana jest po całym organizmie i na bieżącą wykorzystywana. Gdy jest w nadmiarze, w wątrobie zamieniania jest na glikogen lub (przy znacznej nadwyżce) na glicerol i kwasy tłuszczowe, które wędrują do tkanki tłuszczowej, gdzie zamieniane są w tłuszcze zapasowe.