Starożytna Macedonia (Μακεδονικό βασίλειο), to antyczne królestwo na Półwyspie Bałkańskim. W starożytności zamieszkała przez Macedończyków, przez lud grecki z plemienia Dorów. Centrum historyczne Macedonii znajdowało się w północno – środkowej Grecji. Założycielem Macedonii był Perdikkas I (ok. 700 r. p.n.e.). Początkowo Macedonia podporządkowana była Persji, dopiero pod rządami Archelaosa I (413-399 p.n.e.) Macedonia zyskała większe znaczenie.
Za czasów panowania Filipa II, Macedonia objęła praktycznie całą Grecję – z wyjątkiem Sparty. Za czasów panowania syna Filipa, Aleksandra Wielkiego, Macedonia na krótki czas stała się najpotężniejszym krajem na świecie.
W Macedonii panowała militarna monarchia, władza dzierżona była przez arystokrację. Inny niż w większości Greckich polis ustrój, skutkował przeświadczenie, że Macedonia, to kraj jedynie spokrewniony z Grekami. Domestenes rozpowszechniał tezę, że Macedończycy to barbarzyńcy. Niechętnie zostawali zapraszani na olimpiadę, dopuszczano ich dlatego, że mówili w tym samym języku co Grecy.
Za czasów panowania Filipa II w latach 359 – 336 p.n.e. państwo rozkwitło, zostały wprowadzone reformy wojskowa i pieniądza. Po zwycięstwie w 338 r. p.n.e. pod Cheroneą narzucił swoje zwierzchnictwo osłabionej Grecji. Jego następca Aleksander III Wielki, który panował w latach 336 – 323 p.n.e., podbił państwo perskie oraz uczynił Macedonię pierwszym imperium ówczesnego świata.
Po śmierci Aleksandra Wielkiego, imperium rozpadło się. Skutkiem były walki pomiędzy wodzami Aleksandra (diadochowie), w wyniku których wyłoniły się monarchie hellenistyczne (Egipt Ptolemeuszy, Syria Seleucydów, Macedonia Antygonidów i inne).
Na przełomie VI i VII w. Macedonia zajęta została częściowo przez Słowian, których związki plemienne zostały w roku 658 p.n.e. uzależnione od Bizancjum.
Starożytna Macedonia - Wojny Macedońskie
Wojny Macedońskie, to wojny stoczone na przełomie III i II w. p.n.e. pomiędzy Rzymem, a Macedonią. Po trzech wojnach macedońskich w 168 p.n.e. przeszła pod władzę Rzymu. Od wtedy dzieliła losy imperium rzymskiego.
Pierwsza wojna trwała od 215 r. p.n.e. do 205 r. p.n.e.. W czasie tej wojny władca Macedonii Filip V zawarł sojusz z Hannibalem i Kartaginą, by dokonać podboju w Grecji. Rzym jednak zapobiegł tym poczynaniom wraz ze Związkiem Etolskim. Przeciwko Związkowi Achajskiemu wystąpiła wówczas Sparta.
W latach 200 – 197 p.n.e., w trakcie II wojny macedońskiej Rzym podejmował walkę z Macedonią wraz ze Związkiem Achajskim i Etolskim. Filipowi V po przegranej wojnie pozostała jedynie Macedonia, a w roku 196 p.n.e. Rzym ogłosił resztę polis greckich wolnymi.
W latach 171-168 p.n.e. w III wojnie macedońskiej Macedonia została po raz kolejny pokonana przez Rzymian, a następnie została podzielona na cztery republiki, każda z własnym zgromadzeniem ludowym oraz bezpośrednio podporządkowana Rzymowi.
