Definicja
Falangą nazywa się zwarty oddział bojowy piechoty greckiej. Tworzyli ją ustawieni w 8-16 szeregach hoplici. Jeśli w danym szeregu zginął jeden z hoplitów, zastępował go żołnierz ze stojącego za nim szeregu.
Najczęściej tworzyli oni szyk zamknięty, w którym każdy hoplita osłaniał częścią swojej tarczy towarzysza walki stojącego obok niego. Podczas bitwy walczyły dwa pierwsze szeregi tworzące falangę. Pozostali je pchali nadając impet natarciu oraz blokowali możliwą drogę ucieczki z pola walki.
Historia
Epaminondas, tebański polityk i dowódca wojskowy, udoskonalił falangę wprowadzając szyk ukośny. Na bokach oddziału walczyli żołnierze wyposażeni w oszczepy, noże i lekkie tarcze. Macedońscy żołnierze tworzący falangę, wyposażeni byli w sarisy (włócznie). Falanga odnosiła sukcesy podczas bitew rozgrywających się na płaskim terenie. Kres falangi nastąpił po przegranych starciach armii greckiej z oddziałami rzymskimi.