Polarność to własciwość cząsteczki wynikająca z niezerowego wypadkowego momentu dipolowego. Dipol elektryczny to układ dwóch punktowych ładunków elektrycznych, równych co do wartości o przeciwnym znaku (\(+ \rho \), \(- \rho \)) i znajdujących się w odległosci \(l\) od siebie odległość ta dla cząsteczek jest równa długości wiązania.
Moment dipolowy- jest wielkoscią wektorową o kierunku zgodnym z osią wiązania i kierunku od ładunku ujemnego do ładunku dodatniego. Wyrażany jest wzorem:
\( \mu = \rho \cdot l\)
Jednostką momentu dipolowego w ukladzie Si jest kulombometr jednak powszechnie stosowany jest \(D\)- debaj: \(1D\)\(- 3,33 \cdot 10^{-30}C \cdot m\)
Poniżej przedstawiono przyklad dwóch cząsteczek z których tylko \(SO_2\) jest polarna, ponieważ posiada niezerowy wypadkowy moment dipolowy.
Każda cząsteczka w której momenty dipolowe wiązań się nie zerują jest polarna.
Kształt przykładowych cząstreczkek polarnych:
- linowa typu \(AB\) (\(HCl\), \(CO\), \(NO\))
- kątowa \(AB_2\) (\(SO_2\), \(H_2O\))
- liniowa \(AB_2\) (\(N_2O\))
- piramina o podstawie trójkąta równobocznego \(AB_3\) (\(BF_3\))