Autentyczność a wiarygodność źródła historycznego

Autentyczność źródła historycznego to nie to samo, co jego wiarygodność. Źródło można nazwać autentycznym wtedy, gdy rzeczywiście jest tym, za co się podaje (np. źródło, które wygląda na diariusz napisany przez XVII-wiecznego szlachcica z Mazowsza, faktycznie nim jest). Ustalenie autentyczności źródła historycznego stanowi zazwyczaj pierwszy etap jego krytyki. Służą temu metody nauk pomocniczych historii, takich jak np. chronologia, paleografia, dyplomatyka, czy też sfragistyka, dzięki którym z mniejszą lub większą pewnością można ustalić czas i miejsce wytworzenia źródła. Autentyczność źródła, w przeciwieństwie do jego wiarygodności, nie jest stopniowalna. Źródło jest autentyczne albo nie jest, natomiast zawarte w nim informacje mogą być mniej lub bardziej wiarygodne. Wiarygodność źródła, czy też, ściślej, stopień wiarygodności (rzetelności) zawartych w nim danych, bada się za pomocą analizy porównawczej treści źródła z informacjami znajdującymi się w innych źródłach oraz z ugruntowaną już wiedzą historyczną. Nie istnieje niezawodna metoda określenia wiarygodności źródła historycznego.