Źródło historyczne

Historyk nie ma bezpośredniego dostępu do dziejów. Stara się je poznać badając rozmaite pozostałości po minionych czasach, które zawierają jakieś informacje o przeszłości. Pozostałości te nazywa się „źródłami historycznymi”. Na podstawie analizy i interpretacji danych zawartych  w źródłach historycznych historyk tworzy narracyjny obraz przeszłości. Źródła historyczne często definiowano jako ślady ludzkiego działania w przeszłości. Można spotkać się z opinią, że ujęcie to jest oparte na metaforze łowieckiej, według której historyk „tropi” ślady przeszłości tak, jak myśliwy tropi zwierzęta. Źródła historyczne (wraz z między innymi tradycją oraz zbiorową pamięcią przeszłości) są jednym z warunków istnienia kultury historycznej – charakterystycznego dla danej społeczności sposobu odnoszenia się do przeszłości. Są także koniecznym warunkiem istnienia historii jako dyscypliny naukowej. Kwestię relacji pomiędzy źródłami historycznymi a historią można ująć w następujący sposób: tam, gdzie nie ma źródeł historycznych, nie ma też historii.