Chemia ciała stałego to dział chemii nieorganicznej zajmujący się badaniem oddziaływań w ciele stałym oraz jego strukturą wewnetrzną.
Całkowite lub niemal całkowite uporządkowanie pojawia się w ciele stałym i jest dla niego charakterystyczne. Ciała stałe dzielimy na anizotropowe i izotropowe.
Ciała izotropowe inaczej nazywamy ciałami bezpostaciowymi, typowym przedstawicielem jest oczywiście szkło. Powstaje ono w wyniku trudności z powstaniem pierwszych porcji nowej fazy (kryształów) i jest nadal cieczą. Wskutek spadku ruchliwości cząstek w cieczy wzrasta jej lepkość i stopniowo dochodzi do zakrzepnięcia cieczy. Powstałe w ten sposób ciało sztywne zachowuje stopień uporządkowania pośredni między cieczą a ciałem stałym krystalicznym. Najważniejszą cechą wynikającą z takiej budowy jest brak zależności właściwości od kierunku.
Ciała anizotropowe są to ułożone w sposób regularny atomy lub ich grupy. Regularność ułożenia polega na okresowym powtarzaniu w przestrzeni pewnych określonych konfiguracji atomowych. W chemii ciała sytałego sposób uporządkowania atomów nazywany jest siecią przestrzenną. Uporzadkowanie skutkuje pojawieniem się zalezności właściwości kryształu od kierunku ich badania. Np. w pewnym kierunku kryształ może wykazywać większą wrażliwość na działanie sił zewnętrznych wskutek słabszych wiązań atomów w sieci przestrzennej (np. grafit, kryształy gipsu, soli kamiennej).