W 1779 roku Proust sformował prawo stosunków stałych. Jest ono prawem całkowicie słusznym dla substancji w postaci oddzielonych cząsteczek jak np. w fazie gazowej lub ciekłej. Występują jednak pewne odstępstwa gdy przechodzi się do omawiania cząsteczek w fazie stałej.
Wiele substancji wykazuje w pewnym zakresie zmienny skład, zachowuje jednak taką samą strukturę sieci przestrzennej. Związki takie są tworzone często przez metale przejściowe z siarką, selenem, tellurem.
Defekty sieciowe to większa lub mniejsza liczba zaburzeń powodującą odstępstwa w składzie kryształu rzeczywistego w stosunku do kryształu idealnego (idealnie uporządkowanego, stechiometrycznego).
Istnieje wiele rodzajów defektów sieciowych np:
- Defekty punktowe (np. nieobsadzone węzły sieciowe)
- Defekty Wadsleya (płaszczyzn ścinania)
Istnienie defektów wiąże się ze zmianami właściwości kryształu np. NiO dzięki wystepowaniu defektów punktowych staje się półprzewodnikiem dziurowym (typu p), natomiast ZnO półprzewodnikiem typu n. Defekty oprócz wpływu na półprzewodnictwo mogą wpływać także na luminescencje i barwę kryształu.