Węglowodory aromatyczne nie ulegają addycji HX, \(H_2O\), czy\(X_2\) jak alkeny. Zamiast tego ulegają reakcjom substytucji elektrofilowej, opisanym szerzej w temacie „substytucja elektrofilowa”..
W reakcjach utleniania węglowodory aromatyczne zachowują się podobnie do alkenów. Ulegają utleniającemu rozszczepieniu pod wpływem ozonu lub \(KMnO_4\) w środowisku kwaśnym, jednak reakcje te zachodzą zdecydowanie trudniej niż w przypadku alkenów i wymagają bardziej drastycznych warunków – wyższego stężenia czynnika utleniającego, wyższej temperatury oraz dłuższego czasu reakcji. Utlenianie wiązań wielokrotnych w węglowodorach aromatycznych wiąże się z rozerwaniem pierścienia aromatycznego na kilka części. Przykładowe reakcje utleniającego rozszczepienia benzenu pokazano na schemacie poniżej (u góry – reakcja z ozonem, na dole – z KMnO4).
W odróżnieniu od alkenów, węglowodory aromatycznie nie ulegają dihydroksylacji pod wpływem \(KMnO_4\) w warunkach obojętnych.
Uwodornienie węglowodorów aromatycznych pod działaniem wodoru i katalizatora metalicznego (palladu, platyny lub niklu Raney’a) przebiega podobnie jak dla alkenów, tylko podobnie jak w przypadku reakcji utleniania – potrzebna jest wyższa temperatura, wyższe ciśnienie wodoru oraz dłuższy czas reakcji. Produktem całkowitego uwodornienia benzenu jest nasycony cykloalkan – cykloheksan. Reakcja katalitycznego uwodornienia benzenu przedstawiona jest na schemacie poniżej.
