Jean-Francois Millet Kobiety zbierające kłosy - opis, interpretacja i analiza obrazu

 

Wstęp

Obraz Jeana-Francoisa Milleta „Kobiety zbierające kłosy” powstał w 1857r., a więc osiem lat po wyjeździe malarza z Paryża do miejscowości Barbizon. Zgromadzeni tam artyści tworzyli płótna wpisujące się w nurt malarstwa realistycznego – zazwyczaj ukazujące życie prostych ludzi na tle natury. Dzieło Milleta namalowane zostało farbami olejnymi na płótnie
    

Opis

Na pierwszym planie obrazu widać tytułowe postaci – trzy kobiety zbierające kłosy zboża. Dwie z nich stoją zgięte w pół i krwawiącymi dłońmi zbierają leżące na ściernisku kłosy. Trzecia, znajdująca się najbardziej po prawo, jest niemal wyprostowana, a w rękach trzyma sporą wiecheć słomy. Za nimi, w tle obrazu, widoczne są olbrzymie stogi, wśród których uwijają się inni żniwiarze. W bliższej części tła widnieje wóz z zaprzęgniętym koniem oraz postaci układające na nim słomę.

W oddali malują się kolejne kopy oraz zabudowania wiejskie. Daleko, daleko na horyzoncie zaznacza się zieleń lasów, jednak w ogromie odcieni brązu i złotego jest ona niemal niewidoczna. Górujące nad cała sceną niebo jest spokojne, pokryte niewielkimi białymi chmurkami do tego stopnia, że widać niewielkie prześwity błękitu. Światło nie pada na przedstawioną scenę równomiernie. Pierwszy plan obrazu jest zacieniony, znacznie jaśniejsze jest tło – także bardziej pełne życia.
    

Interpretacja   

Tytułowe postaci z obrazu Milleta nie znajdują się wśród wszystkich żniwiarzy, zgromadzonych w dalszej części dzieła. Skromnie, acz dokładnie odziane kobiety, których stroje utrzymane są w delikatnej tonacji błękitów i brązów, na obrazie znajdują się przed innymi postaciami pracującymi w polu. Jednak tak naprawdę podążają one za nimi, by własnoręcznie zebrać pozostawione przez nich kłosy. Najprawdopodobniej to właśnie dzięki nim będą mogły wyżywić swoją rodzinę.
    
Harmonia i spokój ukazanej na płótnie Milleta sceny są tylko pozorne. Krwawiące dłonie kobiet zbierających kłosy burzą ten nastrój i wnoszą do dzieł zupełnie nowe emocje. Piękny krajobraz wiejskich żniw staje się tylko tłem dla dramatu ubogich ludzi, którzy często muszą pracować ponad ludzkie siły, by zapewnić sobie przetrwanie.
    
Obraz Milleta wpisuje się w nurt malarstwa realistycznego, czyli przedstawiające ludzkie życie takim, jakim jest. Jeśli jednak przyjrzeć mu się bliżej, można dostrzec naturalistyczne, wręcz bolesne ukazanie doli biednej części ówczesnego społeczeństwa. Strużki krwi spływające po poranionych dłoniach kobiet podkreślają trud ich pracy, skromne stroje sytuację materialną, a zatroskane, pozbawione radości (tak przecież częstej przy udanych żniwach) twarze świadczą o niepewności następnego dnia.

Kobiety zbierające kłosy (1857)