Andrzej Kmicic to główny bohater "Potopu" Henryka Sienkiewicza. Klasyczny przedstawiciel ówczesnej szklachy. Poniżej dokładnie przedstawiamy dzieje Kmicica, z podziałem na poszczególne tomy powieści - ucz się razem z nami!
Kmicic w tomie I
1. Andrzej Kmicic przybywa do Wodoktów, gdzie spotyka widzianą ostatni raz 10 lat temu Oleńkę Billewiczówną. Jej dziadek Herakliusz – podkomorzy upicki i pułkownik – wyznaczył ją w swoim testamencie na żonę młodego chorążego orszańskiego. Młodzi szybko przypali sobie do gustu i zaplanowali ślub, który miał się odbyć za 6 miesięcy.
2. Wyjazd głównego bohatera do Lubicza:
- dołączenie do swoich kompanów;
- urządzenie wielkiej pijatyki połączonej ze strzelaniem do portretów Billewiczów;
- oddawanie się rozrywkom z okolicznymi kobietami.
3. Zorganizowanie kuligu, na którym Kmicic wyznał miłość Oleńce.
4. Do panny Billewiczówny dochodzą wiadomości o „zabawach” Kmicica. Następnie odwiedza ją jego kompania, jednak nie zostaje wpuszczona do majątku. Mężczyźni odjeżdżają, zatrzymując się w karczmie w Wołmontowiczach, gdzie wszczynają awanturę.
5. Zemsta Kmicica za wymordowanie towarzyszy:
- spalenie Wołmontowicz;
- ukrycie się u Oleńki;
- chłodne pożegnanie i wyrażenie przez kobietę niechęci do bohatera.
6. Napisanie przez Kmicica listu do Oleńki, w którym prosi o wybaczenie.
7. Porwanie Billewiczówny przez młodego chorążego orszańskiego.
8. Kmicic wyzywa na pojedynek Michała Wołodyjowskiego i pada rażony jego szablą.
9. Powrót głównego bohatera do zdrowia:
- wizyta Wołodyjowskiego i pogodzenie się mężczyzn;
- wręczenie przez pułkownika chorążemu listu od Janusza Radziwiłła, w którym hetman nakazuje mu formowanie oddziału.
10. Przybycie Kmicica do Kiejdan:
- przysięga wierności Januszowi Radziwiłłowi złożona na krzyż;
- spotkanie z Oleńką, która wybaczyła przeznaczonemu jej mężczyźnie błędy;
- ogłoszenie przez hetmana przejścia na stronę szwedzką;
- dowódcy wypowiadają wierność magnatowi, lecz po jego stronie wciąż zostaje Kmicic;
- Oleńka nazywa bohatera „zdrajcą”.
11. Janusz Radziwiłł przekonuje bohatera, że ugodowa postawa wobec Szwedów jest tylko przejściowa i ma służyć umocnieniu Rzeczpospolitej.
12. Kmicic swoim wstawiennictwem ratuje przed śmiercią mężczyzn, którzy odważyli się sprzeciwić hetmanowi.
13. Przyjazd Kmicica po Oleńkę do Billewicz:
- niezgoda panny na takie traktowanie;
- przyjazd Wołodyjowskiego i kompanów;
- pojmanie żołnierza posłusznego Radziwiłłowi i postanowienie o rozstrzelaniu go;
- Zagłoba znajduje przy Kmicicu listy, z których jasno wynika, że to jego wstawiennictwo uratowało im życie;
- decyzja o wstrzymaniu egzekucji i puszczeniu mężczyzny wolno.
14. Rozmowa Kmicica z Radziwiłłem:
- pretensje o to, że hetman go oszukał;
- sprytne wykręty magnata i zapewnienie Kmicica, że wszystko to robi dla dobra ojczyzny.
15. Kmicic otrzymuje (na własne życzenie) rozkaz dostarczenia listów do Bogusława Radziwiłła, Harasimowicza, Lubomirskiego oraz Karola X Gustawa:
- przygotowania do wyprawy, zgromadzenie niewielkie, acz wiernej kompanii;
- uzyskanie zapewnienia od hetmana, że Oleńce nie stanie się krzywda;
- pożegnanie z ukochaną, otrzymanie od niej błogosławieństwa na drogę.
16. Bohater dostarcza pisma do Bogusława oraz Harasimowicza. Po ich głośnym odczytaniu orientuje się o prawdziwych zamiarach Radziwiłłów:
- podjęcie decyzji o pochwyceniu młodego magnata i postawieniu go przed królem;
- opracowanie sprytnego planu i próba pojmania go podczas konnej przejażdżki;
- Kmicic zostaje raniony, książę ucieka.
Dzieje Andrzeja Kmicica w tomie II
17. Kmicic powoli wraca do zdrowia pod opieką Soroki.
18. Natrafienie na chatę złodziei koni, którymi okazują się Kiemlicze – dawni żołnierze głównego bohatera.
19. Ostateczne wypowiedzenie służby Radziwiłłowi oraz zmiana nazwiska z Kmicic na Babinicz.
20. Podjęcie decyzji o wyprawie do króla Jana Kazimierza:
- postój w karczmie, gdzie dochodzi do starcia z Butrymem;
- ostrzeżenie Wołodyjowskiego o planach Radziwiłła za pośrednictwem Rzędziana.
21. Podróż głównego bohatera przez kraj ogarnięty wojenną pożogą.
22. Postój w Warszawie i uratowanie majątku starosty Łuszczewskiego.
23. Dalsza podroż po ziemiach Rzeczpospolitej:
- podsłuchanie rozmowy na temat planów uderzenia na Jasną Górę;
- wyruszenie do Częstochowy.
24. Dotarcie do celu:
- wyjawienie zakonnikom szwedzkich planów;
- nieufność względem Kmicica (Babinicza) – człowieka żądnego bogactw i sławy
- rozsypanie przez bohatera drogocennej biżuterii, jaką sam przywiózł do Częstochowy i przekonanie mnichów;
- odzyskanie wiary przez Kmicica.
25. Obrona Jasnej Góry:
- udowodnienie przez Babinicza dużych zdolności bojowych i wielkiej odwagi (złapanie granatu i unieszkodliwienie go);
- dowodzenie udaną wycieczką, w czasie której przygwożdżono armaty i zamordowano wielu szwedzkich żołnierzy;
- upokorzenie Kuklinowskiego wysłanego przez nieprzyjaciół w roli posła;
- trudna sytuacja wśród obrońców – Szwedzi ściągnęli dodatkowe działa, w tym jedną kolubrynę;
- decyzja Kmicica o wysadzeniu niszczycielskiego działa;
- realizacja przez bohatera planu;
- ranny w wyniku eksplozji zostaje znaleziony przez nieprzyjaciół;
- Babinicz trafia w ręce Kuklinowskiego, który pragnąc zemsty za nieprzyjemne potraktowanie, poddaje go torturom;
- pomoc ze strony Kiemliczów;
- zemsta na Kuklinowskim.
26. Wyruszenie w drogę do Jana Kazimierza.
27. Dotarcie do Głogowej:
- spotkanie z królem w kościele;
- opowieść o obronie Częstochowy;
- wyjawienie przez możnych Babiniczowi, że niejaki Kmicic miał podjąć się zadania uprowadzenia Jana Kazimierza;
- omdlenie bohatera.
28. Eskortowanie władcy w czasie podróży do Rzeczpospolitej:
- dostrzeżenie Szwedów palących Żywiec (pomoc Kmicica i Kiemliczów, sprowadzenie jeńca);
- starcie w wąwozie Szopczańskim;
- bohaterska postawa Kmicica i Kiemliczów pomogła uratować króla przed niechybną śmiercią, sam bohater zostaje ciężko ranny.
29. Stopniowe odzyskiwanie zdrowia przez głównego bohatera:
- wyznanie swojej prawdziwej tożsamości i opowiedzenie całej historii;
- oczyszczenie Kmicica z pomówień rozpowiadanych przez Radziwiłła.
30. Spotkanie Kmicica i Wołodyjowskiego, pojednanie się mężczyzn:
- ostateczne zaprzeczenie wszystkim plotkom, jakie krążyły na temat głównego bohatera.
31. Kmicic dowódcą tatarskiego oddziału, który przybył wspierać Rzeczpospolitą;
- surowe i przykładne karanie nieposłusznych żołnierzy.
32. Udanie się głównego bohatera do Sapiehy:
- wizyta w Zamościu;
- dotarcie do Białej i dostarczenie królewskich listów;
- obietnica nowego hetmana dotycząca oczyszczenia imienia Kmicica.
33. Soroka wysłany uprzednio przez Kmicica do Taurogów zostaje pojmany:
- bezzwłoczne wyruszenie żołnierza, by ratować przyjaciela;
- padnięcie na kolana przed Bogusławem Radziwiłłem;
- uwolnienie wiernego przyjaciela i przekonanie wojsk wiernych zdradzieckiemu magnatowi, by dołączyły do Jana Kazimierza.
34. Starcie oddziałów Kmicica z wojskami Radziwiłła – ucieczka zdrajcy i rana poniesiona przez Kmicica.
Przygody Kmicica w tomie III
35. Dołączenie przez Kmicica do działań wojennych w momencie zamknięcia Szwedów w widłach Wisły i Sanu.
36. Wołodyjowski, Zagłoba i Kmicic posłami wysłanymi do Karola X Gustawa, by ten uwolnił Rocha Kowalskiego.
37. Lekcje szermierki u Wołodyjowskiego.
38. Dotarcie z wojskami Sapiehy pod Warszawę:
- uczta, w której udział wzięli wszyscy bohaterowie;
- rozbicie przez Kmicica tylnej straży Szwedów.
39. Oblężenie Warszawy:
- Kmicic dzięki bohaterskiemu atakowi zdobywa jeden z szańców (15 czerwca);
- wzięcie przez bohatera więźniów – wśród nich był Ketling (opiekował się on Oleńką w Taurogach);
40. Kmicic podejmuje próbę przedostania się na Litwę.
41. Grabieżcze ataki (wraz z Tatarami) na posiadłości elektorów w Prusach Książęcych.
42. Dołączenie do oddziałów Gosiewskiego, które udawały się do Prus.
43. Bitwa pod Prostkami:
- bohaterska postawa Kmicica na czele oddziału Tatarów (walnie przyczynił się do zwycięstwa dzięki sprytnemu manewrowi ściągnięcia nieprzyjaciół bliżej rzeki);
- pojedynek z Bogusławem Radziwiłłem i pokonanie zdrajcy;
- szantaż magnata, że jeśli coś mu się stanie, ucierpi także Oleńka;
- oddanie Bogusława Michałowi Radziwiłłowi.
44. Kmicic pojawia się w Wołmontowiczach, gdzie ratuje ludność przed najazdem ludzi wiernych Bogusławowi (wcześniej Oleńka z pomocą bliskich jej osób uciekła z Taurogów).
45. Wielkie pragnienie spotkania z ukochaną, lecz Gosiewski wzywał do walki z księciem Rakoczym – Kmicic posłusznie wykonuje rozkaz.
46. Jesień 1657, ranny Kmicic powraca do Lubicza. Przypadkowo spotyka go Oleńka.
47. Gorące modlitwy Billewiczówny o przywrócenie zdrowia ukochanemu.
48. Spotkanie głównego bohatera i jego wybranki w kościele:
- wizyta chorągwi laudańskiej i odczytanie listu chwalącego zasługi Kmicica;
- pojednanie ukochanych.
------------------------------
Właśnie tak prezentują się dzieje Kmicica. Koniecznie dajcie znać w komentarzach, co sądzicie o tej postaci! Dyskusja z innymi także może wiele nauczyć.