Dramat liturgiczny - przykłady, definicja i opis gatunku

Dramat liturgiczny był gatunkiem charakterystycznym dla średniowiecza i najsilniej rozwijającą się wtedy odmianą twórczości scenicznej. Jego początek datowany jest na X stulecie, a najbujniejszy rozwój na okolice XIII w.

Cechą charakterystyczną tego gatunku było bardzo mocne powiązanie z liturgią kościelną. Utwory takie najczęściej przedstawiały fragmenty Ewangelii, głównie związane z życiem Chrystusa. Najważniejsze były oczywiście dwa podstawowe święta religii chrześcijańskiej – Boże Narodzenie oraz Wielkanoc.

Dramaty liturgiczne inscenizowano głównie w świątyniach lub na cmentarzach. Zazwyczaj nie posługiwano się żadnym dodatkowym wystrojem, korzystając przedmiotów liturgicznych.

Średniowieczny dramat liturgiczny dzielono na trzy rodzaje. Pierwszym były inscenizacje obrzędowe, czyli widowiska obrzędowe, najczęściej o charakterze procesji. Cechowały się one afabularnością oraz bardzo dużym naciskiem, jaki kładziono na gesty modlitewne.

Drugą odmianę tworzyły oficja dialogowe. Ich fabuła ukazywała wydarzenia biblijne poprzez dialogi. Najczęściej gra aktorska nie miała wielkiego znaczenia w dziełach tego typu, a wszystko zamykało się na wymianie kolejnych kwestii. Oficja dialogowe bardzo często łączyły w sobie charakter religijny oraz elementy dydaktyczne.

Ostatnim i najbardziej rozwiniętym gatunkiem dramatu liturgicznego były oficja dramatyczne. W utworach tego rodzaju, które także podejmowały tematykę ściśle związaną z Pismem Świętych, bardzo ważną rolę, poza wypowiadanymi (częściej śpiewanymi) kwestiami, odgrywały także gesty oraz dekoracje. To właśnie one najdokładniej obrazowały wiernym kolejne wydarzenia z historii zbawienia.

Dramat liturgiczny cieszył się w średniowieczu olbrzymią popularnością. Początkowo rozwijał się bardzo powoli i był ściśle związany z tekstem Pisma Świętego; przez długi czas role aktorów ograniczały się do ich odczytywania lub śpiewania. Jednak jego silniejszy progres, który nastąpił pod koniec średniowiecza, doprowadził do ubarwienia tej formy, akceptując dopisywanie fragmentów oraz kładąc większy nacisk na grę aktorów.

W końcowych latach wieków średnich momenty inscenizacji dramatów liturgicznych stawały się miejskimi świętami, w których uczestniczyć chcieli wszyscy mieszkańcy. W czasie soboru trydenckiego zabroniono jednak tej formy aktywności religijnej, na co wpływ miał zakaz indywidualnej interpretacji Pisma Świętego.

Polecamy również:

  • Mirakle - definicja, cechy, przykłady

    Mirakl (słowo to pochodzi od francuskiego "miracle" - cud) to bardzo charakterystyczna odmiana średniowiecznego utworu dramatycznego. Rozwinęła się ona ok. XII stulecia, głównie na terenie zachodniej części Europy. Początkowo była związana z ośrodkami przykościelnymi, jednak bardzo szybko doszło do jej... Więcej »

  • Misterium - przykłady, definicja i opis gatunku

    Misterium jest jednym z gatunków charakterystycznych dla średniowiecznej dramaturgii. Jego początki datowane są na X stulecie. Natomiast jako źródła podaje się kulturę ludową oraz tradycje klasztorne. Początkowo przedstawienia tego typu miały formułę intermediów, co oznacza, że były... Więcej »

  • Moralitet - definicja, cechy, przykłady

    Moralitet stanowi jedną z odmian średniowiecznego dramatu. Gatunek ten powstał ok. XIV stulecia w północnej Europie i bardzo szybko zyskał sobie wielką popularność. Jego początki wiązane są ze średniowiecznymi zakonami – dominikanami i franciszkanami. Mnichowie chcieli w jakiś sposób urozmaicić... Więcej »

Komentarze (1)
Wynik działania 3 + 2 =
Lololo
2015-12-02 17:12:07
Dobre
Ostatnio komentowane
na czym polegają te fundacje i stowarzyszenia? brakuje tu wyjaśnienia i jakiegoś przyk�...
• 2024-11-05 17:38:04
Głupota w tekście! Janusz i Agnieszka się nie związali, bo byli bardzo bliskim kuzynos...
• 2024-10-27 17:40:49
Super
• 2024-10-21 17:09:20
Bardzo trudne.
• 2024-10-21 13:31:17
Dziękuję za krótką acz treściwą syntezę :)
• 2024-09-24 21:14:03