Jan Parandowski - biografia

Jan Parandowski urodził się w 1895 roku we Lwowie. Był prozaikiem, eseistą i tłumaczem. Debiutował bardzo wcześnie, bo już w roku 1913, szkicem literacko-filozoficznym. Studiował filologię klasyczną i archeologię, gdy wybuchła wojna i Parandowski musiał przerwać studia. Kontynuował edukację dopiero w latach 1920-1923.

Pracował w wydawnictwie Altenberga we Lwowie. Odbył kilka podróży badawczych do Włoch, Grecji i Francji. W 1929 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie rozpoczął współpracę z „Pamiętnikiem Warszawskim”. Pisał także recenzje zamieszczane w prasie lwowskiej i warszawskiej. Od roku 1931 był członkiem zarządu Pen Clubu, którego prezesem później został. Lata okupacji spędził w Warszawie. Organizował konspiracyjne życie kulturalne miasta.

Po wojnie wykładał na KUL-u. Reprezentował Polskę na kongresach międzynarodowych z zakresu literatury. W 1964 roku otrzymał nagrodę państwową za całokształt swojej twórczości. Był znawcą kultury rzymskiej i greckiej. W swojej twórczości starał się przybliżyć i spopularyzować wartości antyczne: ład, harmonię czy dionizyjski witalizm.

Popularność przyniosła mu głównie „Mitologia” wydana w roku 1924. Inne znane jego utwory to: „Wojna trojańska”, „Przygody Odyseusza”, „Eros na Olimpie”, „Dysk Olimpijski” czy „Medea”. Wiele dyskusji wywołała powieść „Niebo w płomieniach”. Była to historia o młodzieńczym przełomie religijnym i światopoglądowym. Nie brak w niej nawiązań autobiograficznych. Akcja powieści rozgrywa się bowiem we Lwowie w środowisku inteligencji nauczycielskiej i urzędniczej.

Parandowski miał też swoje zasługi w zakresie przekładów literackich. Główne miejsce w jego dorobku w tym zakresie zajmowało tłumaczenie „Odysei”.

Parandowski zmarł w 1987 roku w Warszawie.

Jan Parandowski/Narodowe Archiwum Cyfrowe