W następstwie przeprowadzonego w roku 1926 zamachu stanu doszło do obalenia legalnych władz państwowych i przejęcia władzy przez grupę działaczy politycznych i wojskowych, związanych z osobą Józefa Piłsudskiego. To właśnie Marszałek miał odgrywać przez najbliższe lata główną rolę w ruchu polityczno – społecznym, który sam siebie określał „sanacją”, czyli „uzdrowieniem”.
W wyniku zamachu majowego doszło do ustanowienia nowej formy rządów, zwanej rządami autorytarnymi. Piłsudski zmusił prezydenta Stanisława Wojciechowskiego i parlament do dymisji. Spodziewano się, że sam zostanie teraz prezydentem, jednakże ku zdziwieniu wszystkich odmówił sprawowania tej funkcji i w swoje miejsce wyznaczył całkowicie mu wiernego Ignacego Mościckiego. W następstwie zmian do konstytucji, tzw. noweli sierpniowej (2.08.1926) znacznie zwiększono uprawnienia prezydenta. Piłsudski zajął zaś specjalnie przygotowane dla niego stanowisko Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, dające mu kontrolę nad armią i państwem.
Przez pierwsze trzy – cztery lata rządów sanacja usiłowała zachowywać pozory normalnego życia politycznego w kraju, pozwalając opozycji na dużą swobodę działania i organizowania się. Piłsudski chciał uniknąć zwłaszcza rozprężenia w armii, stąd też „amnestia”, jaką objęto żołnierzy walczących po stronie rządu w czasie przewrotu. Jednocześnie jednak dyskretnie dokonywano zmian na stanowiskach dowódczych – osoby przeciwne sanacji były odsuwane, a w ich miejsce awansowano młodych dowódców, którzy popierali Piłsudskiego i często byli z nim związani od czasów legionowych.
Były to początki tzw. „rządów pułkowników”, bowiem dosyć prędko Piłsudski zaczął obsadzać nimi ważne stanowiska w rządzie. Doszło do sformowania BBWR – Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, który nie był do końca ani partią, ani ruchem społecznym, za to na pewno był użytecznym narzędziem do legitymowania władzy w państwie. Jednakże okazało się, że Piłsudski i jego rządy nie cieszyły się aż takim poparciem, jak początkowo sądzili spiskowcy. W roku 1928 w czasie wyborów BBWR poniósł właściwie klęskę, nie uzyskując większości. W Sejmie narastała opozycja przeciwko władzy Piłsudskiego, powstała też silna koalicja antyrządowa – Centrolew. Lata 1929 – 1930 są przełomowe dla rządów sanacji, bowiem wtedy to doszło do znacznego zaostrzenia kursu wobec przeciwników politycznych i radykalniejszego podejścia do rządzenia państwem. Wtedy też rozpoczął się nowy etap rządów Józefa Piłsudskiego, tym razem nacechowanych terrorem politycznym.